De eerste trede

De eerste trede

De eerste trede

Tegen Theokritos beklaagde zich
op een dag de jonge dichter Eumenes:
‘Ik ben nu twee jaar aan het schrijven
en maakte nog maar éen idylle.
Het is mijn enige voltooide werk.
Ik zie, helaas, dat de trap
van de Poëzie hoog, heel hoog is
en nooit zal ik, ongelukkige, hoger kunnen komen
dan deze eerste trede waarop ik sta’.
Theokritos zei: ‘Die woorden
zijn ongepast en lasterlijk.
Zelfs als je op de eerste trede staat
moet je trots en gelukkig zijn.
Dit bereikt te hebben is niet gering,
wat je gemaakt hebt, verschaft een grote eer.
Zelfs deze eerste trede is al ver
van de gewone wereld verwijderd.
Om die trede te mogen bestijgen
moet je met recht een burger zijn
in de stad van de ideeën.
Het is moeilijk tot die stad te worden toegelaten
en bijzonder dat je de burgerrechten krijgt.
Op haar agora vind je Wetgevers
die geen enkele avonturier bedriegen kan.
Dit bereikt te hebben is niet gering,
wat je gemaakt hebt, verschaft een grote eer’.

K.P. Kavafis

Vertaling: Hans Warren en Mario Molengraaf.
Uitgeverij Bert Bakker

ISBN: 9035110544 ( paperback)

 

Ploutos van Aristophanes

Ploutos van Aristophanes

Ploutos

Armoede of Rijkdom, werken of geld hebben?
Is de god van het Kapitaal arm en de godin van de Armoede rijk?

Aristophanes schreef in 388 v. Chr.zijn laatste komedie “Ploutos” : de blinde godheid van het kapitaal/ de rijkdom. Ploutos werd ziende geboren en Zeus sloeg hem met blindheid omdat hij alleen edele en goede mensen gelukkig maakte met Rijkdom.
In zijn blijspel “Ploutos” schildert Aristophanes de willekeur, waarmee de god zijn gaven uitdeelt.


Korte inhoud

De bejaarde hoofdpersoon van dit blijspel heet Chremylos. Hij heeft, samen met zij slaaf Karion, een bezoek gebracht aan het heiligdom van Delfi om daar de god om raad te vragen over de toekomst van zijn zoon. Apollo heeft hem geantwoord dat hij de eerste man die hij na zijn vertrek uit de tempel tegenkomt mee naar huis moet nemen. Deze persoon blijkt Ploutos, de blinde armoedig geklede god van het kapitaal, te zijn. Chremylos beloof hem genezing en die zullen ze, samen met enkele anderen, gaan zoeken in de tempel van Asklepios. Voor het zover is, kruist Penia, de godin van de armoede en geldgebrek, hun pad. Zij durft te beweren dat alleen zij de ware weldoenster van de mensheid is: door haar toedoen blijven de mensen aan het werk, terwijl ledigheid des duivels oorkussen is.
Na een felle woordenstrijd wordt deze gevaarlijke vrouw verdreven.

Nadat Kapitaal van zijn blindheid is genezen, maakt hij Chremylos en allen die het verdienen rijk. De gevolgen laten niet op zich wachten. Eerst verschijnt een Eerlijk Man om de god te bedanken en daarna een verachtelijke verklikker die brodeloos is geraakt. Vervolgens doet een oude vrouw haar beklag over het feit dat haar jeugdige minnaar, voor wiens gunsten zij tot dan toe had betaald, geen interesse meer in haar geld toont. Zelfs de god Hermes dient zich aan. Hij maakt melding van de woede van Zeus, die jaloers is geworden op de ‘nieuwe rijken’. Hermes probeert zelf een baantje bij Chremylos te krijgen en mag als keukenhulp werken. Als laatste meldt zich een priester van Zeus. Ook hij geeft er de voorkeur aan om bij Chremylos en Ploutos in dienst te treden, omdat hij als Zeuspriester bij gebrek aan offers de hongerdood dreigt te sterven. Het stuk eindigt met een feeststoet naar de Akropolis, waar Ploutos een plaats achterin het Parthenon zal krijgen. *

Voorstelling in Epidavros 2010

Ter gelegenheid van de grote financiele crisis speelt het Art Theatre Karolos Koun de komedie “Ploutos” als “Rijkdom, Armoede, Triomf’, vertaald en geregisseerd door John Varveris en Diagoras Chronopoulos.
Deze voorstelling over oneerlijke verdeling van geld en sociale ongelijkheid geeft de godin van de armoede een centrale plaats in de komedie en laat zien hoe goed haar argumenten zijn:

Jullie kunnen de zaken niet helder meer zien,
jullie vormen een duo van zwetsers.
Want indien Kapitaal weer gaat zien en hij biedt
aan de mensen een deel van zichzelf aan,
dan zal geen ambacht meer worden verricht
en geen vak zal meer worden beoefend.

Zeg, wie ploegt dan het land, heb je daaraan gedacht?
Of wie oogst nog het graan van Demeter,
als hij net zo goed lui en nalatig kan zijn
en het werk ook kan laten versloffen?

Wil je slapen op een bed? Nou vergeet het dan maar,
want een bed is er niet meer te krijgen.
Geen tapijt op de vloer, want geen mens die dat weeft.
Waarom zou hij? Hij bulkt van de centen.

En bekijk in de stad de politici eens,
die, zolang ze in armoede leven,
alles doen voor het heil van het volk en de staat.
Maar zodra ze de poet binnen hebben,
(door gemeenschapsgelden te klauwen), dan zijn
ze ineens criminelen geworden.*

* Teksten uit de vertaling van Ploutos: “Kapitaal” door Hein L. Van Dolen  ISBN: 9789025302023 ( Athenaeum Polak)

Radio-documentaire “Op zijn Grieks” van Marlous Lazal over deze voorstelling met een interview met Karen: 14 november, 21.04 uur op Radio1 bij Holland Doc
(Het programma heet: “Mijn geest blijft springen”. De eerste 10 minuten zijn gewijd aan “Op zijn Grieks”.)

“Ploutos” van Aristophanes door Art Theatre Karolos Koun. 14 aug. 2010 Theater van Epidavros, Griekenland.

De Griekse keuken

De Griekse keuken

De Griekse keuken is al heel oud en kent vele streekvariaties. Er zijn zoveel lekkere Griekse recepten en er zijn boeken over vol geschreven. Traditionele ingredienten die u in bijna ieder recept terugvindt zijn: olijfolie, citroen, oregano, uien en knoflook, yoghurt en tomatensaus.

Ik ben dol op Grieks eten. Ook in Nederland kook ik vaak Grieks met onze eigen maagdelijke olijfolie en versgeplukte kruiden. Ik heb altijd zelfgeplukte en gedroogde oregano, tijm, munt, rozemarijn, laurier, salie, bonekruid en ingevroren basilicum, dille, peterselie en selderij van onze eigen planten, struiken en bomen in huis. En in het seizoen van de kruiden gebruik ik ze vers uit eigen tuin. Het seizoen om weer kruiden en ook kamille en eucalytus voor thee te plukken, breekt weer aan.
Op verschillende sites heb ik al Griekse recepten geschreven, traditionele gerechten, maar ook gerechten die u niet zo snel in een restaurant in Griekenland aantreft.
Op deze pagina zal ik de recepten niet nogmaals beschrijven. Ik plaats hier de links naar mijn favoriete authentieke Griekse recepten.
Authentieke Griekse recepten op argolida.nl
Griekse avgolemonosaus
Lamsvlees met andijvie en avgolemonosaus
Griekse gehaktballetjes met avgolemonosaus
Griekse gevulde courgettes met avgolemonosaus
Griekse rijstsoep of Avgolemonosoep

Καλή όρεξη = Smakelijk eten

Griekse tragedies en komedies

Griekse tragedies en komedies

Tragedies en Komedies

Het Klassieke Griekse Theater; toneelstukken die in de 5e eeuw voor Christus zijn geschreven. Daarvan zijn 32 tragedies en 11 komedies bewaard gebleven. Nog steeds worden deze stukken veel gespeeld, en niet alleen in Griekenland, maar over de hele wereld. Ze zijn nog steeds actueel.

Komedie, betekent eigenlijk “Optochtlied”, een vrolijke stoet van aangeschoten mensen.Komedie wekt de lachlust op, omdat iemand een fout begaat of omdat iemand de slechte kanten van zijn karakter toont. De onderwerpen van de komedies waren ontleend aan actuele gebeurtenissen en de politiek. De Goden spelen daarin altijd een grote rol om de conflicten op te lossen.

Tragedie wordt ook wel Drama genoemd en dat betekent “handelen”. Het gaat altijd om een ernstige handeling. Iets wat niet goed afloopt.
De onderwerpen van de tragedies, waren ontleend aan de mythologie en geschiedenis. De mythische verhalen zijn eeuwenlang mondeling overgeleverd, voorgedragen door zangers en onder elkaar verteld. In de 8e eeuw zijn vele van deze verhalen opgeschreven, waarvan alleen de Ilias en de Odyssee van Homerus bewaard gebleven zijn. De heldendaden in de oorlog om Troje, maar ook de tragische familiegeschiedenissen van het koningshuis van Atreus en Thebe waren een dankbaar onderwerp.

Oorsprong
Van huis uit was het theater een Godvruchtig oord, de plaats voor de Dionysoscultus.
Deze God, de God van de bezieling, “het enthousiasmos”, de wijn, de extase en de levenskracht werd oorspronkelijk op de Peloponnesos aanbeden met sportwedstrijden, zang en dans.
Tegen de 6e eeuw v. Chr.waren deze feesten uitgegroeid tot religieuze festivals.

Het koorlied dat ter ere van Dionysos gezongen werd “de dithýrambos” had een verhalend karakter en al werd Dionysos eer bewezen in het lied, de inhoud van het verhaal hoefde niet per se met hem te maken te hebben. De zangers zongen en dansten in een kring rond het altaar. Vandaar dat de oorspronkelijke vorm van de orchestra in het theater rond is zoals dat in Epidavros nog bewaard is gebleven.
Op een gegeven moment maakte de leider van het dithýrambekoor zich los van de groep en ging een individuele rol spelen. Toen is het theater ontstaan. Uit deze vroegste periode waarin slechts 1 acteur met het koor optrad zijn geen stukken bewaard gebleven.
Later hebben de dichters meerdere acteurs toegevoegd.

In de beroemde 5e eeuw voor Chr. waren er vele Tragedie- en Komediedichters, alleen zijn niet van allen stukken overgebleven.
De overlevering laat ons nog slechts de toneelstukken na van 3 tragedie-dichters; Aischylos, Sofokles, en Euripides en 1 komedie-dichter; Aristofanes.

Nu
Je kunt hedendaagse opvoeringen van deze toneelstukken iedere zomer in het theaterfestival van Epidavros in het antieke theater van Epidavros beleven.

Archaia Epidavros

Archaia Epidavros

Een magische oase van natuur en cultuur.

Toen ik voor het eerst in Epidavros kwam, raakte het me diep.
Het overkomt meerdere mensen die hier komen. Wat dat is?
Het groen van de bergen en het blauw van de zee? De geuren en kleuren? De hartelijke gastvrijheid? Het besef van de rijke antieke cultuur, van de gebeurtenissen van duizenden jaren, die hier zo dichtbij zijn?
Wie zal het zeggen, maar Epidavros heeft me recht in mijn hart getroffen.
Melina Mercouri zei over haar huis in Epidavros: “Daar, daar is mijn ziel”.
Maria Callas, wilde dat haar as over Archaia Epidavros werd uitgestrooid.

Vele mensen, componisten, zangers, acteurs, staatslieden en  mensen zoals ik, kwamen hier en werden gegrepen door het magische aura van deze wondere wereld.
Een heilige plek, al voor onze jaartelling door de geneesheer en God Asklepios gesticht. Het bestaat nog steeds.
In de antieke wereld één grote stad en nu drie verschillende plaatsen:
Archaia Epidavros, het vissersdorp  rondom de antieke akropolis aan de oostkust van Argolida.
Nea Epidavros, een klein dorpje hoog op de berg ten noorden van Archaia Epidavros, met enkele taverna’s, hotels en campings aan de kust.
Het theater van Epidavros met de beroemde akoestiek 15 km. landinwaarts, bij Ligourio.

Sinds jaren kunnen we in beide antieke theaters weer van theatervoorstellingen en concerten genieten. Komedies en tragedies in het grote theater. Grote zangers als Maria Farandouri, Charis Alexiou, Jorgos Dalaras treden in het kleine antieke theater aan de voet van de oude akropolis op het schiereiland.
Archaia Epidavros is een versmelting van oud en nieuw.
De olijvenboer drinkt nog steeds zijn ouzo in de kafeneion met een mobiele telefoon onder handbereik. Bij de resten van de tempel van Artemis plukken we oeroude vergeten wilde groenten voor ons avondmaal. Een antieke Griekse tragedie in een antiek theater met een hedendaagse interpretatie en vormgeving.
Het leven staat hier niet stil en oude waarden worden in ere gehouden.
Gastvrijheid, al in de oudheid een heilige wet, wordt nog steeds geëerd.
Een langzaam leven in een boerendorp, waar de Jeep naast de tractor geparkeerd staat.
De bezielde natuur, al van voor de tijd dat de Olympische Goden de wereld bestuurden, levert mooie verhalen op over sterren, die prinsen waren en bomen die de ziel opnemen.
Verbondenheid met al wat is en was.

Zoals iedere berg hier zijn eigen bloemenweelde en kruiden produceert, zo heeft ieder restaurant ook zijn eigen culinaire specialiteit. De meeste families hebben een gemengd bedrijf met visserij, boomgaarden en een toeristische uitspanning. Hotels en appartementen zijn volop voorradig vanaf het voorjaar tot de late herfst, maar ook kunt u hier overwinteren.
Ik ben hier in ieder jaargetijde en elke maand heeft zijn eigen charmes. Zelfs in de winter wordt het nooit echt koud. Er is dus altijd een buitenleven in de immer groene weelde van de sinaasappel- en olijvenboomgaarden, de met pijnbomen begroeide bergen met een weidse blik op de Saronische golf en eilanden.

Epidavros is voor mij een bron van aandacht en inspiratie.