Hoe heerlijk is het dat ik werk kan doen waar ik al mijn talenten in kwijt kan!
Ik kijk met veel trots en voldoening terug op de eerste 6 maanden van 2015. Veel van wat ik graag wilde en waar ik jarenlang naartoe heb gewerkt is werkelijkheid geworden.
Meer werk waarin ik mijn talenten kwijt kan
Bouwen van ons eigen huis in Griekenland
Meer vrije tijd en vaker naar Griekenland
Hierbij een greep uit al die mooie opdrachten met een toelichting
Bekrachtigen, samenwerken, luisteren en vragen stellen in de training solliciteren
Hoe heerlijk is het dat ik werk kan doen waar ik al mijn talenten in kwijt kan! Dit zei ik tegen Harry de Lange toen we begonnen aan een serie trainingen voor mensen die weer opnieuw moesten solliciteren. Ik werkte met hem als co-trainer en trainingsactrice. We hielpen de deelnemers om zich voor te bereiden op een sollicitatiegesprek, iets dat de meesten al vele jaren niet meer gedaan hadden. Ze zagen er erg tegenop en vonden het moeilijk zichzelf te profileren. Wij zagen het het als onze opdracht om ze te helpen in zichzelf te geloven en ze bewust te maken van hun persoonlijke krachten.
We lieten ze ontdekken waar ze goed in zijn en dat ook helder en krachtig te vertellen. De STAR, eigenlijk een vorm van storytelling, helpt om een talent of competentie aan te tonen. Fysieke oefeningen met houding en stem en pitchen helpen om je eigen kracht te ervaren.
En oefenen deden ze maar al te graag met mij in de rol van recruiter, of HRM adviseur, waarbij luisteren en de juiste vragen stellen van mijn kant hen hielp om hun verhaal compleet te maken. Wat een ontdekkingen leverde dat op. Wij waren blij met al die stralende gezichten aan het eind van de middag omdat ze meer vertrouwen in zichzelf hadden gekregen.
Harry en ik werkten voor het eerst samen, maar het leek wel of we het al jaren deden, zo vloeiend verliep de samenwerking. We vulden elkaar goed aan en gaven elkaar de ruimte om allebei het beste van onszelf te geven en daarmee het beste uit de deelnemers te halen.. We geven veel persoonlijke aandacht en feedback en houden ook van de dynamiek van afwisseling van werkvormen in een redelijk hoog tempo. We waren er goed in met z’n tweeën om ze allemaal uit de comfortzone te halen en daardoor een grote ervaring rijker te maken.
Profileren, vertrouwen en veiligheid in de workshops Talent en Elevatorpitch
De meeste mensen weten niet wat hun talenten zijn en vinden het ook eng om dat naar voren te brengen, om zichzelf te profileren. De workshops ‘talent ontdekken’ en ‘elevatorpitch’ die ik voor FNVprofessionals mocht geven, waren bedoeld voor mensen die op zoek waren naar een nieuwe baan of een andere invulling daarvan. Ik wilde er voor zorgen dat ze aan het eind van de middag gelukkig met hun ontdekkingen waren. Dat ze hun talent ontdekt hadden of een elevatorpitch gaven voor de groep.
Ik creëer vertrouwen en veiligheid door zelf open te zijn en door de ander te zien en die volledig te accepteren met alles wat er nu is. Ik geef individuele hulp en opbouwende adviezen om de ander te bekrachtigen.
Hun verhalen onthullen hun talenten en ik begeleid hen met vragen en doorvragen om achter het verhaal de persoonlijke kracht te ontdekken.
Presenteren vinden ze eng en toch doen ze het allemaal, bibberend soms, vol zelfkritiek, maar altijd met een applaus en positieve feedback. Dat maakt sterk.
Onthullen en verbinden in Teamcoachings
Ik mocht een paar teams begeleiden om verbinding en verdieping te bekrachtigen. Een heel groot team van 36 mensen en een klein team van 6 mensen. Dat is een groot verschil en toch ook weer niet. Ik gebruik dezelfde ingrediënten zoals storytelling, spel en de talking stick, maar op een heel andere manier zet ik ze in bij verschillende groepen, zodat de bijeenkomst dynamisch en interactief is.
Onthullen van persoonlijke verhalen lukt altijd heel goed, ook al denkt de opdrachtgever vaak dat ze dat niet zullen doen. Wat er op zo’n middag gebeurt is overweldigend. Vaak delen ze voor het eerst een persoonlijk verhaal over waar ze goed in zijn, over verlangens of normen. Wat het onderwerp dan ook mag zijn. Ik zie dat energie gaat stromen, dat ze elkaar toelachen, dat er iets is geopend.
Want het is waar: ‘Als je je verhaal vertelt, bestaat het ook echt. Daarmee laat je jezelf zien, en geef je aan dat jij er mag zijn.’ Jezelf laten zien en de ander zien, creëert verbinding. Je ziet elkaar op een andere manier dan voorheen, meer mens in de zakelijke wereld van alledag. Daar doe ik het voor.
Intuitief , creatief en flexibel samenwerken in de training Planningsgesprekken
Met Mas Visscher mocht ik een hele serie trainingen geven voor managers en directeuren om planningsgesprekken te gaan voeren. Kleine groepen, die ons de gelegenheid gaven om heel persoonlijk te werken. Zij was de trainer en ik de co-trainer en trainingsactrice. In onze samenwerking hebben we maar een blik of een enkel woord nodig van elkaar nodig om elkaar te begrijpen en bijv. het roer om te gooien, omdat de situatie iets anders van ons vraagt. Ik vind het heerlijk om samen te sparren over het programma en nieuwe oefeningen te bedenken of ter plekke in te passen.
Ik vroeg de managers/directeuren: Waarom doen jullie die gesprekscyclus eigenlijk? En hoe ga je je mensen inspireren? Omdat ik het gevoel had, dat daar nog bewustzijn ontbrak.
Ik zag Mas, goedkeurend knikken in mijn ooghoek. Ze stemde in met mijn interventie. Het bleek een eye-opener te zijn en niemand had er nog voldoende woorden voor. We brachten een nieuw item in het programma: pitchen. Dat gaf concrete antwoorden voor hun dagelijkse praktijk. En ik kon ze weer tips geven over de volgorde en woordgebruik van hun verhaal en natuurlijk de geloofwaardigheid. En Mas gaf tips vanuit het organisatieperspectief, omdat zij daar heel goed in is. Zo vullen wij elkaar perfect aan en daarom werken we graag met elkaar.
Inspireren, veiligheid waarborgen, aannames bijstellen in de Masterclass Storytelling.
Met een inspirerende groep startte ik op die vrijdag in Utrecht. Storytelling, wat is dat en wat kun je ermee? Voor mij is het zo klaar als een kontje en ik dacht het ook duidelijk en inspirerend over te kunnen brengen. Dat was ook zo, ze waren enthousiast en diepten met plezier persoonlijke verhalen op over verlangens en draken.
Toch vonden ze de vertaling naar hun dagelijkse praktijk lastig. Zo zie je maar, wat voor mij zo helder is, blijkt dat voor een ander niet te zijn. Dus haalde ik nog meer voorbeelden aan, om de link te leggen.
Langzamerhand begon het kwartje te vallen. Bij het eindspel, want tja, spelvormen kan ik toch niet laten, was het transformatieproces in volle gang. Herkenning, erkenning en stappen zetten, hoe versla je de draak? Net als bij de teams, een inzichtgevend en helend proces.
Actrice in Visual Storytelling om weer vertrouwen in een programma te krijgen
Een grote organisatie wilde een cruciaal software programma weer nieuw leven inblazen. Een moeizaam proces, niet erg aanlokkelijk of sexy, dus werd er naar creatieve middelen gezocht. Ik mocht het boegbeeld van de campagne zijn, de verpersoonlijking van het softwareprogramma. Zo ging ik op de foto, affiches, verscheen ik life en op video met het verhaal van Petra, de rots in de branding, op wie iedereen kon vertrouwen.
Een hele dag lang sprak ik, als Petra, met mensen in de organisatie en luisterde naar hun verhalen over de problemen van het programma en hielp ik hen om weer vertrouwen te krijgen. Het was leuk, speels, en het bleef hangen. Natuurlijk werd de actie daarna doorgezet met trainingen en andere hulpmiddelen, maar de toon was gezet. Petra was er voor de medewerkers en ze zou er alles aan doen om hen te helpen.
Spelen, tekst schrijven en leren en vertellen voor de camera. Ik vond het heerlijk. En omdat ik ook gewend ben aan de communicatiekant te werken, kon ik ook de gesprekjes op de werkvloer met veel plezier en goed resultaat voeren. Het moeizame onderwerp had een vrolijk, toegankelijk gezicht gekregen.
Ik wil al mijn opdrachtgevers van harte bedanken voor de mooie kansen die jullie mij gegeven hebben.
Dit waren enkele hoogtepunten van het eerste halfjaar, maar ik heb nog veel meer mooie opdrachten gedaan zoals trainingsactrice in adviesgesprekken voor communicatieadviseurs, coachings en assessments en als theaterdocent.
(Het feit dat ik niet alle opdrachtgevers noem in dit blog is louter om hen en de deelnemers te beschermen. Niet iedereen wil zijn verhaal op internet en dat respecteer ik. Op de pagina opdrachtgevers zie je voor wie ik werk en gewerkt heb.)
Kristal onder de invloed van Imagine van John Lennon
Empathie is een daad van liefde
‘Empathie vindt plaats als we onszelf tegenkomen … in de geest van de ander.’ (filosoof Khen Lampert)
Empathie is de meest revolutionaire competentie die er bestaat. Ze is in staat een samenleving compleet te veranderen. Van strijd naar samenwerking, van ontevredenheid naar vrede, van reactiviteit naar creativiteit, van haat naar liefde.
De kracht van liefde
Kristal onder de invloed van het woord ‘Evil
De Japanse onderzoeker Masaru Emoto vroor watermonsters in die tevoren waren blootgesteld aan negatieve of positieve woorden, gedachten, emoties of verschillende soorten muziek. Daarna maakte hij foto’s van de waterkristallen en stelde vast dat de positief beïnvloede watermonsters mooie en perfect gevormde kristallen opleveren, terwijl negatieve woorden, gedachten en emoties resulteren in lelijke, misvormde kristallen. Aangezien de wereld en wijzelf voor zeventig procent uit water bestaan, hebben we met deze eigenschap van water de sleutel in handen om grote veranderingen te bewerkstelligen, zowel op persoonlijk vlak als op collectief en mondiaal niveau.
Kristal onder de invloed van Love and Gratitude
Waarom is empathie zo belangrijk?
Omdat je daarmee zegt dat de ander mag bestaan met zijn gevoel en denkwijze. En als jij dat bij de ander doet, dan doet de ander dat ook bij jou. Violá, daar is de ideale samenleving!
Zo gemakkelijk kan het zijn.
‘Ieder mens wil begrepen worden. Dat is de basis van het bestaan. Alleen dan kun je groeien.’ ( Rogers)
Op dit moment maken we de transitie van het informatietijdperk naar het conceptuele tijdperk. Dat maakt dat er behoefte is aan de ontwikkeling van de rechterbreintalenten zoals creativiteit, samenhang, en empathie.
In het informatietijdperk lag de focus op de ratio, analyse en specialisatie. Nu is er behoefte aan heelheid, synthese, aan de combinatie van beide kanten, concepten, verbanden zien, generalisatie, zingeving.
We willen allemaal graag een cultuur van verbinding, vrede en partnerschap. Daar legt empathie de basis voor.
Empathie is begrip, inleving, samen, verbinding, groei, synergie.
Waarom tonen we zo weinig empathie?
Omdat we opgegroeid zijn in het rationele ik-tijdperk, waarin alleen wijzelf belangrijk waren en vooral ook onze ratio meer meetelde dan onze gevoelskant.
We hebben mededogen uitbesteed aan sociaal werkers en verplegers en vertrouwenspersonen.
Vier redenen waarom we empathie tonen zo moeilijk vinden.
1- Het verlangen naar dominantie (Suzann Keen)
2- Onze aangeboren neiging om iedere uitspraak te evalueren, te beoordelen en goed of af te keuren. ( Rogers)
3- Angst om kwetsbaar te zijn, om gevoel te tonen en kwetsbaar te zijn. ( Brené Brown)
4- Luisteren met de ratio, maar de ratio kan gevoel niet begrijpen.
Wat doe je als je empathie toont?
Theresa Wiseman onderscheid 4 voorwaarden.
1- Je ziet de wereld zoals de ander die ziet
2- Niet oordelen
3- Je hebt begrip voor de emotie van de ander
4- Communiceer dat je begrip hebt
Wat is er nodig om empathie te tonen?
Luisteren
Aandacht geven
Je eigen mening en oplossingen voor je houden
Je verplaatsen in de ander
Herkennen en erkennen van gevoel
De ratio in de wachtkamer zetten
Train je empathiespieren
Oefen met het herkennen van de emotie van de ander
Oefen met het benoemen van de emotie van de ander
Oefen met luisteren zonder te interrumperen.
Moedig de ander aan zijn verhaal eens helemaal vertellen, zonder dat je een oordeel of oplossing aandraagt. Alleen het vertellen al is helend.
Werk met de talking stick methode
Om je op weg te helpen geef ik je een mooi verhaal, een video en een aantal workshops die werkvormen bieden om te onthullen en te luisteren naar elkaar, waarin empathie de hoofdrol speelt.
Als je vragen hebt, dan weet je me te vinden. Ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren met deze informatie. Geniet van empathische verbindingen.
Verhaal
Oma was met haar kleinzoon Danny een dagje in de dierentuin. Er stond een lange rij voor de grimeurs die tijgerpoten op de gezichten van de kinderen schilderden. Danny wilde dat dolgraag en sloot aan in de rij.
‘Jij hebt zoveel sproeten dat er geen plaats meer is voor de tijgerpoten’, zei het meisje dat voor Danny in de rij stond tegen hem.
Vol schaamte liet Danny zijn hoofd hangen. Oma knielde bij hem: ‘Ik hou van je sproeten. Als klein meisje wilde ik altijd al sproeten hebben’, zei ze, terwijl ze liefdevol met haar vingers zijn sproeten streelde.
‘Sproeten zijn mooi.’ Danny keek op. ‘Echt waar?’
‘Natuurlijk, ‘ zei oma. ‘Noem mij één ding dat mooier is dan sproeten.’
Danny dacht even na en keek aandachtig naar het gezicht van oma en fluisterde: ‘rimpels’.
De kracht van Empathie
Brené Brown vertelt ons met deze animatie dat we alleen een echte empathische verbinding kunnen aangaan als we de moed hebben om onze kwetsbaarheid te tonen.
De kracht van Empathie
Empathie — Sympathie
Empathie gaat niet over oplossingen geven en de ander opbeuren. Empathie is inlevingsvermogen in de pijn van de ander, zonder het naar jezelf toe te trekken.
Met sympathie onderneem je acties om de ander uit de regen te helpen stappen.
De ideeen en acties komen uit het referentiekader van de helper. Daarmee ontken je de regen.
Empathie is louter erkenning van de pijn van de ander door herkenning, zonder je eigen verhaal te beginnen.
Erken dat het bij de andere regent, want dat is zo. Daarmee help je de ander om de regen te accepteren. Dat is pas echte hulp.
Ga samen onder de paraplu. Dat is empathie.
‘Ga naar de zolder en kijk bij de bruine kast’, stond er op het briefje dat in mijn pakje zat. Met de hele familie stormden we de twee trappen op naar de zolder. Ik mocht voorop en sloop vol verwachting naar de hoek achter op de grote zolder, waar de bruine kast stond. Er zat een touw aan vast en daar hing in grote papieren letters mijn naam aan. Het touw ging door het raam naar buiten. ‘We moeten naar buiten’, riep ik opgewonden. ‘Zwarte Piet heeft mijn pakje buiten verstopt’. Met z’n allen renden we weer naar beneden. ‘Jassen aan’, riep mijn moeder. Mijn vader pakte de zaklamp en in de lichtstraal volgden we het touw. ‘Het gaat naar de schuur’, riep mijn zus. Het was heel donker in de tuin en aan de hand van mijn vader kwam ik bij de schuur. Piepend schoof de deur open en in de straal van de zaklamp zag ik daar achter de fietsen tussen allemaal tuinspullen, op de bovenste plank een groot roodgekleurd pak. Dat was voor mij. Mijn hart maakte een vreugdesprong. Met het grote pak tegen me aangeklemd keerden we terug naar de warme kamer. ‘Nu eerst het gedicht’ riep iedereen in koor. Het was een lang, mooi gedicht, waarin al mijn deugden en ondeugden werden benoemd. Ik werd er stil van. ‘Dank je wel Sinterklaas’ zei ik recht uit mijn hart toen ik de nieuwe schaatsen had uitgepakt. En toch was ik ook een beetje treurig, want nu had ik weliswaar een prachtig cadeau, maar het avontuur was voorbij, de blije verwachting ingelost en het gedicht gelezen.
Dat is pakjeavond voor mij. De spanning naar de avond zelf, die zich langzaam opbouwt, met het maken van de surprise, het uitzoeken van precies het goede cadeau, het zwoegen op een mooi gedicht waarin de liefde voor de ontvanger met al zijn ondeugden blijkt. De laatste beproeving als er op het laatst toch weer een andere naam op het papier staat en het pakje doorgegeven moet worden, om uiteindelijk weer terug te keren naar mij. De hoop dat de ander geniet van jouw surprise en gedicht. De stille aandacht voor de mooie, persoonlijke gedichten.
Is jouw team Sintproof?
Werkten teams in organisaties ook maar in de sfeer van de warme huiskamer, waar iedereen elkaar liefheeft, waar je elkaars schaduwkanten kent en erkent. Zodat je samen de draad volgt, elkaar bij de hand neemt als het spannend wordt, naar elkaars verhalen luistert, elkaar feedback geeft en bedankt en samen geniet van alle inbreng om de moeilijkheden te overwinnen en de tocht te voleinden. Is jouw team al Sintproof? Haal alles uit je team. Ontdek de warme samenwerking door vertrouwen en erkenning van elkaar, door elkaar verhalen te vertellen, door te luisteren naar elkaar en samen te spelen. Welke verhalen vertel je? Hoe erken je elkaar? Hoe creëer je vertrouwen? Hoe creëer je synergie? Daar kan ik mee helpen. Met de methode van de talking stick, storytelling en met spel breng ik je team in contact met elkaar en zodat er synergie ontstaat.
‘De talking stick verbindt en laat ons luisteren en spreken vanuit het hart.’
Meer informatie over de talking stick, de methode met de talking stick enkleurrijke talking sticks.
Karen geeft workshops aan teams om te leren werken met de talking stick.
Bijvoorbeeld om kernwaarden te implementeren of om het gezamenlijke draagvlak van teamdoelen te ontdekken. Resultaat:
Iedereen heeft de gelegenheid om zijn eigen verhaal te vertellen.
Elk verhaal krijgt de aandacht die het verdient.
Ontdekkingen van persoonlijke waarden en talenten.
Vertrouwen, verbinding en actiebereidheid.
Stephen Covey schreef een heel interessant boek over synergie creëren. ‘Het derde alternatief’.
Ik herken veel van zijn ideeën in het maken van een voorstelling. Ik regisseerde 15 jaar lang Griekse tragedies.
Synergie is als het geheel groter is dan de som der delen. Synergie is samenwerking op het hoogste niveau.
Deze acteurs zingen improviserend aan het begin van de voorstelling.
Theatervoorstelling
In Epidavros ontving ik elke zomer een groep amateurtoneelspelers, die elkaar niet kenden en met hen samen maakte ik een voorstelling van een Griekse tragedie in twee weken.
Ik bouwde de voorstelling al improviserend op. We begonnen blanco en hadden geen enkel idee hoe de voorstelling er uit zou gaan zien. Alle ideeën en creatieve invallen van de acteurs mochten bestaan. We onderzochten alle mogelijkheden. Al repeterend werden sommige ideeën verder gevoed en andere vielen als vanzelf af. Het was een organisch proces. Ideeën is hier eigenlijk niet een goed woord, omdat het refereert aan denken en praten. Wij onderzochten al spelend, en daardoor zijn het eerder acties en vondsten die bijna als vanzelf tevoorschijn kwamen, omdat bij acteren ook intuïtie een grote rol speelt.
Natuurlijk creëerde ik eerst een setting van veiligheid en vertrouwen, waarin alles mocht en niemand afgevallen werd. Op die manier onderzochten we alle verschillende invalshoeken die de acteurs in brachten, gestimuleerd door de opdrachten en vragen van de regisseur. Het werkte stimulerend op de creativiteit, omdat alle acteurs elkaar inspireerden tot grotere hoogten. Ze speelden en deden dingen die ze van zichzelf niet verwacht hadden. Het eindresultaat werd daardoor gedragen door iedereen en was veel groter dan de som der delen.
Mijn rol als regisseur was vooral faciliterend. Ik zorgde voor de veiligheid, bood hen de juiste oefeningen aan om te leren, gaf feedback, bewaakte het proces, hakte daar waar nodig knopen door, ondersteunde de acteurs, stimuleerde ze om verhalen te vertellen en gaf hun de setting om te kunnen groeien en bloeien.
Welke ingrediënten zorgden er nu voor dat we die piramide konden bouwen?
* Een sensitieve kennismaking, waarin ieder elkaar goed leerde kennen en ook gevoelsmatig op elkaar kon reageren tijdens het spel. Dat vergt luisteren, kijken, voelen, accepteren, verbinding maken. Zorg dat je meer van elkaar te weten komt. Hoe beter je de ander kent hoe minder je geneigd bent om te oordelen.
* Empathie voor elkaar. Als je toneel speelt moet je uit je comfortzone komen. Iedere acteur heeft telkens weer drempels te slechten. Door elkaar te helpen ontstaat er veiligheid en meer durf om innerlijke grenzen te overschrijden.
* Geen oordelen vormen. Alle ideeën, intuïtie en gevoel, mag er zijn. Alles heeft waarde en iedereen heeft recht op zijn verhaal.
* Loslaten. Kiezen voor het grotere geheel. Soms vindt jouw idee geen voedingsbodem, of werkt het niet voor het hogere doel, in dit geval de voorstelling. Dat betekent niet dat het een slecht idee is, alleen op dat moment brengt het je niet dichter bij je doel. Loslaten van het idee en verder gaan met andere invalshoeken die vruchtbaarder blijken voor dit doel is dan noodzakelijk. Kill your darlings heet dat ook wel. Koester die ideeën en bewaar ze. Ze zullen op een ander moment of voor een ander doel wel vruchtbaar blijken. In mijn werkwijze is het niet belangrijk wie met welk idee komt, of wie de eerste stap naar een invulling van het spel heeft gezet. Omdat we samenwerken is alles wat er boven komt borrelen, of zichtbaar wordt op de scene de uitkomst van de samenwerking. Alles komt voort uit de inspiratie die we elkaar geven.
* Durf te leren. Durf te falen. Niemand is perfect en het is een kracht om te durven leren. Tijdens het repetitieproces lachen we heel wat af, vooral als er iets fout gaat. Iemand die op een geheel verkeerd moment opkomt en zijn tekst geeft, die dan nergens op slaat, maakt de hele groep wakker. Die overgang wordt een heel bewust geleefd moment in de voorstelling.
* Stapelen. Elkaar aanvullen, je laten inspireren door de ander. Dat brengt een stroom op gang die zo krachtig is, dat er invullingen ontstaan die je nooit verwacht had. Dat maakt dat één + één drie is.
* Euforie. Als de voorstelling klaar is, voelt iedereen opwinding, euforie, een gevoel van grote saamhorigheid en blijheid. Het is gelukt. Van tevoren hadden we geen idee wat eruit zou komen. We stapten volkomen open in het proces. En nu hebben we samen iets heel moois gemaakt. Dat geeft een enorme voldoening.
* Applaus. Acteurs krijgen applaus na de voorstelling van de toeschouwers. Dat is de manier waarop toeschouwers hun waardering geven, een compliment geven aan het creatieve werk dat de acteurs hebben geleverd, aan de schoonheid die hun gezamenlijke inspanning heeft opgeleverd.
Geef een team ook applaus voor hun synergetische samenwerking. Dat stimuleert om door te gaan. Dat geeft aan dat ze succes hebben en hun werk bovenmatig goed gedaan.
Teams
Ook in een team kunnen deze stappen gezet worden, al is de werkwijze misschien niet zo speels als bij het maken van een voorstelling. Toch pleit ik voor een creatieve aanpak met tekeningen, plaatjes, voorbeelden, verhalen om het gehele potentieel te gebruiken. Het verbindt de kwaliteiten van de linker- en de rechterhersenhelft.
Toi, toi, toi.
Oefeningen, werkvormen en literatuur
Luisteroefening
Omdat synergie begint met luisteren beveel ik deze oefening aan: Eén en al oor is een oefening om onbevooroordeeld te luisteren naar de ander, zonder onderbrekingen en zonder vragen te stellen.
Workshop synergetisch teamwork
Wil jij werkvormen leren die synergie aanwakkeren, kom dan naar de workshop op 13 oktober, waarin Karen haar ervaring van het werken met acteurs deelt met jou. Deze werkvormen heeft ze zelf al vele keren met succes ingezet om synergie in teams te creëren. Workshop synergetisch teamwork op 13 oktober in Utrecht.
Talking stick
De talking stick is een uitstekend en heel krachtig middel voor communicatie. Met de talkingstickmethode wordt er echt geluisterd en heeft iedereen de gelegenheid om zich helemaal uit te spreken. Het biedt veiligheid en bevordert empathie.
Lees meer over de talking stick en de workshops die ik aan teams geef.
Literatuur
Het derde alternatief vertelt ons het principe van creatieve samenwerking. Synergie is het natuurlijke principe dat het geheel groter is dan de som der delen.
Stephen Covey leert ons in ‘ Het 3de alternatief ‘ dat er meer mogelijk is dan ‘jouw manier of mijn manier’. Hij bouwt daarbij voort op het in ‘De zeven eigenschappen’ geïntroduceerde concept van synergie. Als synergie serieus wordt nagestreefd – en Covey geeft in dit boek talloze voorbeelden van hoe dat kan, op kleine en grote schaal – zijn er grote en grootse doorbraken mogelijk. Alles begint met een open, accepterende houding ten aanzien van de ander en het op waarde schatten van diens opvattingen.
Video van één van de Griekse tragedie die we in Epidavros maakten. ( Ook beelden van het dorp en de Griekse taalles)
Vanaf 01:00 tot 01:42 zie je een stukje waarin de acteurs samen improviserend geluid maken en de lach na de gemaakte fout.
Hoe heerlijk is het dat ik werk kan doen waar ik al mijn talenten in kwijt kan!
