Ik zocht een parkeerplaats voor mijn fiets bij de drukbezochte supermarkt in de buurt. Bij het afstappen schoot een scheut pijn door mijn been. Ik had me verstapt. Ik hoor een vrouwenstem zeggen: ”Wat kijkt u boos’. Ik keek op en zag een vrouw op een fiets mijn richting uit manoeuvreren. Een beetje verdwaasd zei ik: ‘Oh, maar ik ben niet boos hoor’. ‘Maar u kijkt wel boos’, zei ze en reed weg.
Verbouwereerd bleef ik achter, keek haar na en zocht een plekje voor mijn fiets.
In de supermarkt dacht ik erover wat er nu precies gebeurde.
Een onbekende gaf mij feedback over mijn uitdrukking. Ik was even stil geslagen en snapte niet meteen wat er gebeurde. Tijdens het boodschappen doen werd het duidelijk en helder.
Deze vrouw had 4 belangrijke feedback regels niet in acht genomen.
1- De feedback was ongevraagd
2- Haar feedback was een invulling: boos, terwijl ik niet boos was.
3- Ze wachtte mijn reactie niet af
4- Het doel van de feedback was onduidelijk.
Feedback heeft altijd een doel.
Het doel is om de relatie of de samenwerking te verbeteren of te veranderen. Ik had geen relatie met deze onbekende en ik zal haar waarschijnlijk nooit meer zien. Wat beoogde zij met haar opmerking? Dat zal ik nooit weten. Ze liet me alleen in opperste verwarring achter.
Gevraagd of ongevraagd.
Feedback heeft alleen effect als de ander ermee instemt. De ander zegt dus: Ik wil ook graag onze relatie of samenwerking veranderen.
Samen
Met feedback neem je verantwoordelijkheid om iets te onthullen aan de ander. Met de bedoeling dat jullie er beiden beter van worden. Wegrijden betekent dat je geen verantwoordelijkheid neemt, maar je dropt een pakketje ergens, op goed geluk dat de ander er dat mee doet wat jij beoogde. Dat gebeurt natuurlijk nooit. Want de bedoeling en de zin is volkomen onduidelijk.
Invullen
Pas op met invullen voor de ander. Ik was niet boos, maar ik had me pijn gedaan. Dat is iets heel anders. Dat mijn gezicht iets liet zien wat voor haar op boosheid leek, kan ik me goed voorstellen.
Kijk of je invulling klopt. Geef de ander de gelegenheid om te reageren. Dan ben je samen constructief bezig.
Positief
Het wordt vaak vergeten, maar feedback is ook een compliment geven. En daar worden we allemaal blij van.
Wat had deze vrouw nu kunnen doen?
Afstappen van haar fiets. Tekst: ‘Mevrouw, ik zie op uw gezicht dat er iets is?’ Dan was ik verrast geweest en was er contact ontstaan. Dan had ik haar verteld dat ik me verstapt had en hadden we een klein gesprekje gehad en had ik haar bedankt voor haar aandacht. Dan had ik een leuke herinnering aan een aandachtig moment en aan een zorgzame vrouw.
Samengevat:
*Feedback is handig als je iets wilt bereiken samen met de ander.
*Feedback is nooit eenzijdig, je gaat een dialoog aan.
*Feedback geven kan eng zijn, omdat je bang bent voor de reactie van de ander. Doe je het evenwel zorgvuldig met aandacht en respect voor de ander en zijn je bedoelingen zuiver, dan kan het alleen maar verhelderend werken en kun je samen groeien, of een leuk moment hebben.
*Feedback is zo objectief mogelijk. Wees je bewust van jouw subjectieve gevoelens en gedachten.
Speelse werkvormen met feedback ‘ subassersief ‘.
Een hulpmiddeltje zijn de ‘feedbackregels’:
Feedbackregels: ik-ik-jij
* Ik: ik zie, hoor, voel, merk dat….. en dan zo objectief mogelijk omschrijven.
* Ik: het effect op mij is dat……..
* Jij: vraag een reactie aan de ander. En/of: Jij kunt mij helpen door…..
Feedback geeft ruimte, opluchting en vertrouwen.
Heeft u feedback op de agenda staan voor uw organisatie?
Wilt u ook ruimte, opluchting en vertrouwen creëren?
Karen geeft samen met Mas Visscher (organisatieadviseur, trainer en coach), een interactief en creatief programma over feedback.
Heel geschikt voor een kick-off, opwarming of herinnering. Voor kleine en grote groepen, in de lunchpauze of bij de borrel.
Een follow-up in de vorm van een training of coaching geven wij ook met veel plezier.
Dus kom maar op, wij gaan ervoor!

Pieter Breughel de oude. Kinderspelen. (detail)
Karen weet je nog een leuke werkvorm? Die vraag komt wekelijks voorbij. Leuk, want meestal verzin ik wel wat en kan ik mijn creativiteit de vrije teugel geven.
Spelen is leren en ontdekken. Spelen is iets leuks doen en tegelijkertijd iets leren…….. voor kinderen.
Volwassenen zijn vaak het kind in zichzelf vergeten en vinden spelen eng.
De vrijheid om onbelemmerd te ontdekken is begrensd met vele gedachten.
* Wat denken ze wel niet van mij?
* Wat doen de anderen?
* Hoeveel tijd hebben we?
* Word ik niet vies?
* Wat levert het op?
Onbegrensde vrijheid is eng, want je weet niet waar het toe leidt. En dat is nu net de bedoeling.
Ontdekken wat er allemaal mogelijk is.
Mijn motto ‘smorgens vroeg is altijd: “De wereld ligt voor me open. Alles is mogelijk”. Want dan hoor ik de vogeltjes fluiten of zie de uitgestrekte weidelandschappen van Holland voorbij razen vanuit de auto. In de loop van de dag vergeet ik dat perspectief. Dan moet er weer van alles en zijn de kaders weer zeer beperkt. En ook ik heb die kaders nodig, want als ik me niet veilig voel, zal ik niet snel een nieuwe zone durven exploreren.
Ik verzon een oefening: “Kom je buiten spelen”, vanuit de belevingswereld van een kind.
Zonder kaders en tijdens het verzin-proces wilde ik zelf ook telkens weer kaders aanbrengen en ik schrapte ze weer. Ik voerde de oefening uit met een grote groep en alle belemmeringen en wensen werden zichtbaar.
Geef je jezelf de kans om echt te spelen, te ontdekken? Welke belemmerende gedachten kom je tegen? Welke ontdekkingen deed je? Wat was er heerlijk aan? Hoe was het om achter de hele groep aan werkelijk naar buiten te gaan? Waar had jij zin? Welke zin liet je varen en waarom? Welke zin heb je doorgezet? Hoe was het om te hinkelen? Hoe was het om een sigaretje te gaan roken? Hoe was het om je te verzetten tegen de opdracht? Hoe was het om je gezicht te laten zien?
…………. Zo kan ik nog wel even door gaan. Alles mocht er zijn, ik velde geen oordelen, wat op zichzelf al een leerschool was..
Deze oefening heeft een enorm potentieel en is tegelijkertijd een sprong in het diepe. Er is wel leer-en ontdek-bereidheid nodig om deze oefening te kunnen doen, anders creëer je alleen maar onzekerheid en weerstand.
Spelen geeft, voor velen die gewend zijn overwegend met het hoofd te werken, een andere dimensie. Als je speelt, spreek je je intuïtie, beweging, impulsen, zin, hart, of hoe je het maar wilt noemen, aan. Dat laat je nieuwe mogelijkheden van jezelf ontdekken. Mogelijkheden die in de werkomgeving vaak worden vergeten. En toch is deze van onschatbare waarde voor plezier, talentontwikkeling, innovatie, binding…..
Spelen dus!
De meeste speelse werkvormen die ik beschrijf zijn toegeschreven op een leerdoel, gekaderd dus.
Heb de moed om te gaan spelen, om iets nieuws te proberen. Het kan eigenlijk niet mislukken, zoals je met bovenstaand voorbeeld al ziet.
Vele speelse werkvormen beschrijf ik op mijn website: www.communicatie-presentatie.nl