De bitterballen hebben mij van de kippen gered

Blog Creëer je eigen mythe

Bitterballen, kippen en een marathon

Ome Jan is de liefste en de gezelligste oom van de familie. Hij is niet echt een oom, maar de buurman van haar ouders en ze was vroeger al kind aan huis bij hem en zijn vrouw. Nu zijn vrouw is overleden maakt hij nog meer deel uit van de familie en hij is natuurlijk op haar verjaardag.

De verjaardag van mijn vriendin met haar familie, buren en vrienden is elk jaar een traditie. Gezellig zitten we in een kring in de kamer of staan in de keuken bij de hapjes en de drankjes.
Ik zat weer naast Ome Jan, want toen ik binnenkwam, begroette hij me zo hartelijk en trok meteen een stoel bij om me te verwelkomen en toen begon het. De trein vol verhalen, zonder rem denderde over me heen.
‘Heb ik je al verteld van de kippen….?’
(Ja, ome Jan, al zo’n 4 of 5 x, maar dat zeg ik natuurlijk niet tegen ome Jan. Hij verwacht ook geen antwoord van me.)

Gelukkig rook ik de bitterballen en had ik een reden om in de keuken te gaan helpen en de verhalen van ome Jan aan anderen over te laten.
‘Waar is je zus’ vroeg ik mijn vriendin. ‘Ik ben zo benieuwd hoe het gaat met haar en de marathon.’
‘O, geweldig, maar dat zal ze je zelf wel vertellen, want ze kan ieder moment hier zijn’, zei mijn vriendin.
Haar zus was zich aan het ontwikkelen van een te zware dame naar een hardloopster en had een marathon voor ogen waar ze naartoe groeide.

Ik hou erg van verhalen over persoonlijke ontwikkeling en hoe iemand zo’n reis maakt en obstakels overwint, dus ik kon niet wachten om haar weer te zien.
Ome Jan was gelukkig weer in gesprek met iemand anders, dus daar hoefde ik me niet schuldig over te voelen.
Ook al is hij nog zo lief, zijn verhalen spreken mij niet echt aan en daarom blijf ik niet al te lang plakken.

Niet ieder verhaal spreekt iedereen aan. Maar dat geeft ook niet, sterker nog: Dat is heel natuurlijk.
Maar jij wilt wel graag plakverhalen vertellen en je wilt dat je verhalen nieuwsgierigheid en herkenbaarheid prikkelen.

Ik was heel nieuwsgierig naar het verhaal van de zus, omdat haar verhaal en de marathon iets in mij wakker maakt, iets over verlangens en persoonlijke kracht.

Als jij verhalen gaat vertellen aan je klanten via een nieuwsbrief, op je website, in presentaties, workshops, dan raak je je klanten in het hart, in hun verlangen. Dan trek je de klanten aan die bij je passen.
En dat is wat je wilt.
Je wilt klanten die jouw expertise en jouw verhaal, jouw aanpak herkennen, erkennen en willen ervaren.

Daarom is het belangrijk dat jij ook verhalen gaat vertellen en leert hoe je dat doet.

Storytelling is veel meer dan het vertellen van verhalen.
Storytelling leert je hoe je de reis beschrijft, hoe je obstakels overwint, hoe je nieuwsgierigheid wekt, leert je welke verhalen je kunt gebruiken.

In mijn online workshop storytelling voor ondernemers leer je hoe je een verhaal maakt, in welke volgorde, wat de cruciale momenten zijn en welke verhalen je kunt vertellen.

Met Storyselling bind je de klanten aan je, die bij je passen. Klanten die zich herkennen in jouw verhalen. Die daardoor met je mee reizen, reislustig blijven en uiteindelijk een dienst van je afnemen.
Aan het eind van deze workshop heb jij enkele verhalen paraat en heb je ook feedback van mij en je mede-ondernemers gekregen.

Doe je mee op 8 mei van 9.00-12.30 online?
(Is deze datum al voorbij, dan kun je toch op de link klikken voor een nieuwe datum)

De workshop is gratis voor FNV-leden en als je geen lid bent kun je de eerste 2 maanden voor 50% lid worden – voor € 10,32 per maand en dan kun je ook nog heel veel andere cursussen volgen.
Ik heb nu ook een eigen pagina op de FNVZZP website. Neem er maar eens een kijkje.
Zie ik jou bij één van mijn workshops?

Alle workshops die ik voor FNVZelfstandigen geef staan in de agenda.

Creëer je eigen mythe!

🙏 Karen

Waar sloof jij je voor uit?

Het verhaal van de steenhouwers

Er waren eens drie steenhouwers.
Op een warme dag, terwijl ze aan het zwoegen waren in de brandende zon, kwam er een wandelaar langs.
Wat doen jullie daar?’vroeg de man.
‘Steenhouwen, dat zie je toch!’, antwoordde de eerste.
De tweede zei: ‘Ik ben bezig geld te verdienen voor mijn gezin’.
De derde staakte zijn arbeid keek de voorbijganger aan en zei vol trots: ‘Ik? Ik bouw een kathedraal!’

Weet jij waarom je doet wat je doet?

Mijn motto is ‘Word wie je bent’, omdat ik geloof dat ieder mens uniek is en met zijn talenten en drijfveren een zinnige bijdrage kan leveren aan onze samenleving. Daarom doe ik wat ik doe en het geeft mij en anderen een heleboel vreugde, erkenning en energie.
Soms weet je niet meer waar je je voor uitslooft. Ooit was er een drive, waardoor je begonnen bent met wat je nu doet. Maar is die drive er nog of nog up to date, of ben je die onderweg kwijt geraakt.
Wat zegt je hart daarover en je gevoel en je intuïtie? Zit er ergens een sluimerend verlangen in je? Waar kom jij ‘smorgens je bed voor uit?
En zo kan ik nog veel meer vragen stellen om te onthullen wat jouw talenten en drijfveren zijn.

TIP
Probeer het zelf eerst eens en begin met schrijven. Schrijf iedere ochtend 3 pagina’s over wat zich in je roert en luister naar de antwoorden op deze vragen die van binnenuit in je opborrelen. Julia Cameron noemt dat de ochtendpagina’s.

Pas als we weten wie we in essentie zijn kunnen we elkaar verstaan en ondersteunen.

Vertel waarom jij doet wat je doet en inspireer jezelf en anderen met je verhaal.
Deel het met ons in een reactie hieronder.

Moedige, kwetsbare presentaties

De moed om kwetsbaar te zijn

Brené Brown begint haar speech met een prachtig persoonlijk verhaal. Ze vertelt daarin hoe kwetsbaar ze zich voelde om voor een groot publiek een speech te houden. ‘If I do that, my life is over’.

De angst voor een presentatie kennen we allemaal.
Toen ik als actrice voorstellingen speelde in theaters was er altijd die angst vlak voor de voorstelling. Dan zat ik in de kleedkamer en dacht: ‘Wat doe ik hier? Waarom moet ik weer zo nodig dat podium op? Waarom zit ik niet lekker thuis op de bank. Veilig, zonder publiek, zonder kritische blikken’. Met trillende knieën begon ik aan de voorstelling omdat ik ook wist dat die angst maar een paar minuten duurde en dat ik me daarna overgaf aan het spel en genoot van onze voorstelling en de interactie met het publiek.

Exposure
Als je voor een publiek gaat staan dan stel je jezelf bloot, dat voelt kwetsbaar. Maar kwetsbaarheid is geen zwakte, je kwetsbaar opstellen is moedig. Het vergt moed om kwetsbaar te zijn, om jezelf te laten zien en om eerlijk te zijn, zegt Brené Brown in haar speech. En waarom zou je dat doen, de arena betreden? Om te laten zien wie jij bent, wat jij te vertellen hebt, om anderen te inspireren, om een verhaal of inzicht te delen. Omdat je er mag zijn. En als je niet laat zien wie jij bent en lekker thuis op de bank blijft zitten, veilig en onkwetsbaar, dan kwets je jezelf, want je mag er niet zijn.

Persoonlijk verhaal
Brené begint haar Ted talk met een persoonlijk verhaal. Dat raakt me meteen. Ik herken wat ze zegt, ik voel me aangesproken, ik deel haar gevoel. Het lijkt zo kwetsbaar om een persoonlijk verhaal te vertellen, maar juist dat maakt verbinding. We zijn mensen met ervaringen en gevoelens. Als we de verhalen over onze ervaringen en gevoelens met elkaar delen, dan mogen we mens zijn. Groeien doen we door te oefenen. Maar eerst is er herkenning en erkenning van wat zich werkelijk in ons roert. Dan de stap uit de comfortzone, het diepe in terwijl je net hebt leren zwemmen. Angst hoort erbij als je iets nieuws doet.

Spoken, critici
Op het Storytellingevent dat ik in mei 2013 organiseerde, besloot ik een persoonlijk verhaal te vertellen. Dat had ik nog nooit eerder gedaan voor een publiek: een persoonlijk verhaal vertellen. Ik had er erg veel zin in om weer eens op te treden, het was al weer zo lang geleden. Ik greep mijn kans. Maar dat persoonlijke verhaal? Welk verhaal over mij zouden de toehoorders interessant vinden? Zouden ze überhaupt wel geïnteresseerd zijn in mijn verhaal? Lekker belangrijk… mijn verhaal.
Alle spoken en critici in mij probeerden me van dat plan af te helpen. Toch bleef ik doorschrijven en gooide het ene na het andere idee weer weg. Angst regeerde. Iedere ochtend keek ik naar het bureautje waar mijn schrijfblok lag en ik liep er snel voorbij om ‘belangrijker’ zaken op de computer te doen. Tot ik genoeg van mijn vermijdingsgedrag kreeg. Ik ging zitten en schreef in één ruk het verhaal op dat ik ging vertellen. Dat had natuurlijk al liggen sudderen. Ik las het over en het was goed. Ik voelde dat het goed was. In mij danste alles van vreugde.

De Mentor
De volgende dag kwam de bevestiging. Ik kwam Machteld Hauer tegen in Utrecht. Zij was ooit mijn docent geweest in elementair spel en ik had enorm veel van haar geleerd. Zij vroeg zomaar ineens naar mijn verhaal : ‘Hoe ben je eigenlijk op die akademie (voor Expressie door woord en gebaar) terecht gekomen?’ Stomverbaasd keek ik haar aan en ik vertelde haar mijn verhaal, dat verhaal dat op mijn bureautje lag, met de obstakels die ik had moeten overwinnen, de teleurstellingen, angsten, herwonnen vrijheid. Onbewust was ze weer mijn mentor.
Huppelend, dansend vloog ik naar huis. Meteen belde ik mijn collega Paul van der Plas, op. ‘Wil jij naar mijn verhaal luisteren en feedback geven op mijn ‘performance’, vroeg ik hem, en ‘oh ja, ik heb ook een rol voor jou, want ik heb een dialoogje geschreven’.
Hij vond het geweldig leuk en zo kreeg ik de moed om het ook daadwerkelijk te gaan doen. Ik durfde weer en ik had er enorm veel plezier in. Ik ontdekte dat ik het nog kon en dat gaf me een krachtig gevoel en veel vreugde. Mijn publiek was enthousiast. Ik kreeg de mooiste complimenten, want ik had iets in henzelf geraakt, iets dat ze zelf ook voelden, iets herkenbaars en door die herkenning kan dat iets erkend worden en daarna opgeruimd of bloeien.

Laten we de moed hebben om kwetsbaar te zijn.

Karen de Vries
Epidavros 25 september 2014

Adonis

Een verhaal over wedergeboorte

De godin Aphrodite had menige liefdesrelatie na haar huwelijk met Hephaistos.
Zo voelde ze onder andere een tedere hartstocht voor een jongeman die Adonis heette. Adonis was een onverschrokken jager, die vaak roekeloos te werk ging als hij op gevaarlijk wild jaagde. Dit veroorzaakte veel onrust bij Aphrodite, die bang was dat hem iets zou overkomen. Tevergeefs smeekte ze hem het jagen voortaan te laten en bij haar te blijven, waar hem niets kon gebeuren. Maar Adonis wist haar lachend te ontvluchten en bleef het gezelschap opzoeken van de andere mannen die gingen jagen, zodat hij zich kon blijven wijden aan zijn favoriete tijdverdrijf.

Op een dag achtervolgde Adonis een wild zwijn, een achtervolging die hem veel plezier verschafte. Toen hij het dier uiteindelijk aanviel, draaide het zich echter plotseling woedend om en doorboorde het met zijn vervaarlijke slagtand de onbeschermde dij van Adonis. Adonis probeerde nog weg te komen, maar zijn been weigerde mee te werken en op die manier kreeg het zwijn de kans hem dood te trappen. Onmiddellijk kwam Aphrodite naar de plaats waar haar lieveling zo tragisch aan zijn einde was gekomen. Ze haastte zich door kreupelhout en doornstruiken, waarbij ze haar huid openhaalde aan de scherpe takken en doorns. Haar bloed kleurde de witte rozen waar ze langs kwam met een matrode tint. Toen ze aankwam op de plek des onheils, was Adonis al dood en verstijfd en haar hartstochtelijke liefkozingen werden niet langer door hem beantwoord.

Aphrodite barstte toen in zo’n onstuitbare tranen vloed uit, dat bos- en waternimfen, goden en mensen en zelfs de natuur zich bij haar aansloten en samen met haar om de geliefde jongeman rouwden. Als laatste kwam schoorvoetend Hermes aan bij de droevige menigte, om de ziel van de overledene naar de onderwereld te brengen, waar hij verwelkomd zou worden door Persephone, de godin van de onderwereld. Zij zou hem naar de plaats brengen waar goede, deugdzame stervelingen voor eeuwig in gelukzaligheid verblijven. Aphrodite was nog altijd ontroostbaar en huilde vele, vele tranen. Zodra de tranen de grond raakten, veranderden ze in anemonen en de bloeddruppels die uit de dij van Adonis waren gevloeid en op de grond waren gevallen, groeiden uit tot prachtige rode rozen.

Aphrodite bleef echter nog altijd zo intens verdrietig, dat ze het op een gegeven moment niet meer kon verdragen. Ze ging naar de Olympos, waar ze aan de voeten van Zeus neerviel en hem smeekte Adonis los te maken uit de omhelzing van de dood, of haar toe te staan zijn lot in de onderwereld te delen. Het was onmogelijk de godin van de schoonheid toe te staan de aarde te verlaten en naar de onderwereld te gaan, maar Zeus kon er ook niet tegen haar zo te horen smeken. Hij besloot daarom dat Adonis uit de onderwereld zou worden teruggeroepen, zodat Aphrodite hem weer bij zich kon hebben. Maar Hades had de zeggenschap over Adonis, want de onderwereld was zijn rijk en hij weigerde hem te laten gaan.

Na een langdurige discussie tussen Zeus en Hades werd een regeling getroffen. Adonis mocht de ene helft van het jaar op aarde doorbrengen en moest voor de andere helft terugkeren naar het Elysium. Aan het begin van de lente verliet Adonis de onderwereld en zo snel hij kon ging hij naar zijn geliefde Aphrodite. Overal waar hij zijn voetstappen zette, ontloken de bloemen en begonnen de vogels te fluiten om te laten zien hoe blij ze waren met zijn komst. Zo werd Adonis het symbool van de plantengroei, die elke lente uit de bodem omhoog komt en de aarde bedekt met prachtige bladeren en bloemen en die de vogels doet fluiten. In de herfst keerde Adonis met tegenzin terug naar de onderwereld, want dan kwam het wrede wilde zwijn van de winter weer om hem met zijn slagtand te doorboren en de natuur te doen verdorren. En elk jaar in de herfst huilde de natuur om zijn vertrek.

Bron: http://www.beleven.org/verhaal/adonis

Vertel je verhaal

Video: Draadstaal – Snackbar – Je raadt nooit …
namaste

‘De talking stick verbindt en laat ons luisteren en spreken vanuit het hart.’

Meer informatie over de talking stick, de methode met de talking stick en kleurrijke talking sticks.
Karen geeft workshops aan teams om te leren werken met de talking stick.
Bijvoorbeeld om kernwaarden te implementeren of om het gezamenlijke draagvlak van teamdoelen te ontdekken.
Resultaat:
Iedereen heeft de gelegenheid om zijn eigen verhaal te vertellen.
Elk verhaal krijgt de aandacht die het verdient.
Ontdekkingen van persoonlijke waarden en talenten.
Vertrouwen, verbinding en actiebereidheid.

Mail Karen om een afspraak te maken

« Vorige Pagina

De bitterballen hebben mij van de kippen gered

Blog Creëer je eigen mythe