Zwart weekend

De hel is weer uitgebroken in Griekenland. Het Gooi van Athene staat volledig in brand. Het stormt, de vlammen laaien 30 meter hoog op. Villa’s, 200 jaar oude bomen, kloosters, kassen, alles moet bezwijken voor de alles vernietigende vlammen. Dit was het mooiste gebied rondom Athene, fris, groen met pijnboombossen, heuvels, bergen en ruimte. Nu, zwart als de hel temidden van de Erinyen die wraak nemen. Vuur, ik bezie vuur altijd positief, als het vuur dat in mij brandt, dat verwarmt, dat licht geeft, dat aanzet tot acties, gepassioneerd en energiek. Dit is de donkere kant van het vuur, het alles vernietigende in samenwerking met de wind, onberekenend, machtig, dominant.
Poseidon en Hefaisthos hebben een bondje gesloten. Welke straf verdienen de Grieken in Noord-oost Attiki?
Moedige en wanhopige mannen en vrouwen proberen met tuinslangen en emmertjes water hun huizen te redden, terwijl de 30 meter hoge vlammen achter hen oprijzen. Met takken doven ze met levensgevaar de vlammen die de weg willen oversteken. Het gevecht voor hun lijfsbehoud. Ik zie een oude vrouw lopen met een tak over haar schouder. Iedereen moet iets doen, proberen, redden. Het is hopeloos. Dorpen, ziekenhuizen en kloosters zijn geevacueerd. Mensen laden hun auto’s vol en vluchten via de weg, waar de vlammen weer een barricade hebben opgeworpen. Hopen maar dat de andere uitweg nog open is, dat ze daar het vuur net te vlug af zijn. Nog geen berichten over doden gelukkig, maar honderden huizen zijn al in de as gelegd en 40 km2 groen hart is voorgoed verdwenen. Treurige zwartgeblakerde landerijen, gillende mensen, hardwerkende brandweermannen, zwarte wolken, hoge geel-rode vlammen kleuren het scherm de hele dag.
Hier in Epidavros is de lucht sinds gisteren geel gekleurd en verduistert de machtige vlammen van de zon. Het vuur snelt voort met 45 km. per uur, het volgt sporen over de bergen en het blijft stormen, 7 beaufort: Poseidon is echt kwaad. De helikopters en blusvliegtuigen dringen zich door de dichte rook. Ademhalen is niet meer mogelijk, alleen daarom al moet je wegwezen.
Water, water, water, dat is de enige oplossing. Uiteindelijk wint het water wel, het zachte zal het harde altijd overwinnen, maar tot welke hoge prijs? En dan breekt er ten noorden van het meer van Marathona weer een brand uit, ver van de hel, hoe kan dat? Dit is een nieuw vuur, waar komt het vandaan? De pijnbomen kunnen hun brandende denneappels niet zover schieten. Het lijkt er inderdaad op alsof dat aangestoken is, hoewel ik die opties altijd maar half geloof. Elk stukje glas kan zoiets veroorzaken.
Uit heel Europa komt hulp, voor velen zal dat te laat zijn. Hun huis, wat ze in een half leven hebben gebouwd is weg. Waar moeten ze heen, waar zullen ze weer opnieuw een leven kunnen opbouwen?
Dionisos, Marathona, Penteli, Drossia, Grammatiko, zo heten enkele van de overwonnen dorpen. Het vuur is nog altijd aan de winnende hand. Het gevecht is nog niet gestreden.
Ik ben nog nooit in dat gebied geweest, jammer, op Google earth ziet het er nog steeds prachtig uit, maar dat is niet meer, voorgoed voorbij.