Blog Creëer je eigen mythe
Als je feedback kunt geven, neem je regie over je leven en werk!
Ik krijg zelf vaak feedback en ik vraag er ook altijd om. Het is een kans om iets nog beter te maken. Bovendien hebben andere mensen ideeën, waar ik zelf niet op kom. Als de feedback gegeven wordt met de intentie om iets te verbeteren of om een behoefte duidelijk te maken, dan sta ik er altijd voor open en ben ik er blij mee. Als het binnen de doelstellingen en mijn vermogen past, dan doe ik er altijd wat mee. Dus bedankt voor alle feedback, die ik van zovelen van jullie heb gekregen over de workshops.
Ik geef in alle workshops en coachings natuurlijk veel feedback aan de cursisten en het valt me op, dat de cursisten mijn feedback goed incasseren, maar vaak zelf een beetje bang zijn om feedback te geven.
Omdat ze bijvoorbeeld denken dat de ander boos zal worden. Dat kan gebeuren, maar als je het op de goede manier doet, dan zal het juist de band versterken.
Wat is feedback
Feedback is een boodschap over het gedrag of de prestaties van een ander. (De ander kan bijvoorbeeld je partner, je collega, je baas, de trainer of een heel team zijn). Feedback is onmisbaar als je met anderen samenwerkt. Je moet zo nu en dan kunnen zeggen dat het werk van de ander niet in orde is, of juist heel erg goed is. Dat bevordert de samenwerking.
Feedback geef je om een situatie voor alle betrokkenen te verbeteren.
Intentie
Het allerbelangrijkste bij feedback geven is dat je het met een goede intentie doet.
Iemand afbranden is gemakkelijk en zo gedaan, maar om daarna de relatie te herstellen, vergt heel wat van je inlevingsvermogen en communicatievaardigheden.
Het heeft geen enkele zin om iemand te kwetsen, om je frustratie kwijt te raken, want je bederft daarmee ook je goede relatie.
Het behoud van een goede relatie staat dus voorop bij feedback geven.
Wees eerlijk tegen jezelf en ontdek wat je intentie is.
Als je heel boos op iemand bent, of gekwetst bent, dan kun je ook feedback geven over dat gevoel. Dan is het wel belangrijk dat je zelf bereid bent er samen over te praten en te luisteren naar de ander om een constructieve oplossing te vinden.
Krijg je ja of nee?
Niet iedereen is blij met feedback, dus het kan zijn dat de ander je feedback naast zich neerlegt. Of iemand heeft een andere mening over de gebeurtenis en gaat niet mee in dat wat jij wilt. Feedback geven, garandeert niet dat de ander ‘Ja, je hebt gelijk’ tegen je zegt. Dat is misschien een teleurstelling, waar je even overheen moet komen. In ieder geval heb je jouw mening gegeven en dat is krachtig want je hebt initiatief genomen om iets te veranderen.
Stel dat je geen feedback geeft! Dan blijft de situatie in ieder geval zoals ze is en misschien stapelt de ergernis of ontevredenheid op. Daar wordt je in ieder geval niet blij van. Dus feedback is altijd een kans.
Feedback ontvangen
Wie feedback geeft, kan ook feedback terug verwachten. Dat voelt niet altijd fijn, maar het hoort wel bij ontwikkelen en samenwerken. Met goed geplaatste feedback op het goede moment, ruim je veel misverstanden uit de weg. Zie feedback als een cadeautje, dat je uit kunt pakken en gebruiken of weg kunt gooien als je het niet mooi vind. Samen iets bespreken lost iets op of verheldert in ieder geval de manier waarop jullie beiden met de situatie omgaan.
Compliment
Ook een compliment is feedback geven. Complimenten geven, versterkt de relatie en geeft zelfvertrouwen en onderling vertrouwen. Ook een compliment kun je volgens de regels van de feedback doen. Dan geef je meer betekenis aan het compliment. Als je regelmatig goed gemeende complimenten geeft, dan zal de ander ook meer openstaan om feedback te ontvangen.
Workshop ‘Durven en doen’
Er zijn feedbackregels, die helpen om een goed feedbackgesprek te voeren.
In de workshop ‘Durven en Doen’, die ik op 13 februari geef voor Professionals FNV in Utrecht van 13.00 – 17.30, leer je daar alles over. Je oefent met een eigen case en krijgt feedback op de manier waarop je dat doet. Daarna is het veel makkelijker voor je om feedback te geven. Deze feedback cursus is de laatste van een serie in dit seizoen bij Professionals FNV in Utrecht.
In Den Bosch geef ik ook nog een korte versie van deze workshop op 2 april van 19.30 – 21.30.
De inschrijving staat open voor iedereen. Je kunt nog inschrijven en als je lid bent van het FNV kost het niks. Anders betaal je maar € 25,- voor een lidmaatschap van 4 maanden.
Alle workshops die ik dit seizoen geef, staan ook op mijn pagina workshops.
Als je een goed verhaal vertelt, moet je het goed vertellen, anders gelooft niemand je.
Cru? Tja, maar ook waar. Ik zal je uitleggen waarom.
Om te inspireren moet je iets van jezelf laten zien. Jij bent het die we willen geloven. We willen door jou meegenomen worden in jouw beleving. De performance is het meest cruciale onderdeel van een presentatie.
Een verhaal of presentatie bestaat uit 3 componenten.
- De inhoud. Die ken je , want jij bent de expert op dat gebied
- De opbouw. De volgorde waarin je je verhaal vertelt en de ingrediënten die je gebruikt zoals een verhaal, een voorwerp, humor, bewijs enz. Dit is met een beetje oefening en een checklist gemakkelijk te leren.
- De performance. De manier waarop je je verhaal vertelt. Daar speelt angst een grote rol in, maar ook onbekendheid met de techniek van vertellen. Hoe je via contact met jezelf, de woorden en de beelden, contact met de zaal maakt. Daar heb je hulp bij nodig.
In dit artikel laat ik je twee video’s zien van TEDx presentaties waarin je ziet dat de performance het verschil maakt.
Waarom laat de eerste spreker een pijnlijk gevoel achter en waar komt het door dat de tweede spreker inspireert?
Ook geef ik je alvast 10 tips om zelf mee aan de slag te gaan.
Laat jezelf zien
Heleen Mees geeft een presentatie voor TEDx. Daar is ze voor uitgenodigd omdat zij over een bepaald onderwerp heel veel weet en belangrijke inzichten mag delen.
Ze start als volgt
Today I will share with you something that I am passionate about.
It’s about a place where exiting and stunning things happen.
Die zinnen zouden een verwachting, een gevoel van nieuwsgierigheid moeten opwekken, maar dat doen ze niet. Dus de tekst is goed, maar het werkt niet omdat ze spreekt zonder passie, niet spannend, opwindend , of boeiend maar het is wel verbazingwekkend. Tekst en vertolking zijn niet congruent. En daardoor geloof ik niks van die spannende passie, erger nog: het wordt een saaie lezing. En dat weet ik al in de eerste 16 seconden. Kijk even mee.
Aan het eind van de lezing laat ze wel degelijk heel voorzichtig een kleine glimp van haar passie laat zien, als ze over abstracte kunst spreekt. Het is dus jammer voor haar en voor haar publiek, want ze heeft die passie wel degelijk, alleen kan ze hem niet overbrengen.
Ze staat stevig op twee benen, recht voor het publiek, maar de woorden komen alleen uit haar hoofd. Ze maakt geen contact met haar passie, gevoel en haar innerlijke beweging. Ze blijft in haar hoofd zoeken naar de volgende zin en maakt daardoor geen contact, niet met zichzelf en niet met de zaal. Zo zie je dat een goede inhoud, een redelijk goede opbouw en een goeie tekst niet garant staan voor een goede presentatie.
De les die we uit deze video kunnen trekken is dat je bereid moet zijn om jezelf te openen en te laten zien waar jij voor staat, wat jou raakt en wat belangrijk voor jou is. Jij bent de presentator, de verteller, het gaat om jou. Je publiek komt voor jou, voor jouw verhaal. Alleen jij kunt ze erbij betrekken, zelfs al je inhoud niet wereldverbeterend is, of je opbouw rammelt wat. Als jij ervoor gaat, geloven ze in jou.
Zijn beleving wordt mijn beleving
Hoe vertel je nu een goed verhaal? Nu komt een heel inspirerend voorbeeld.
Jimmy Nelson’s TEDx speech gaat over waarom en hoe en wat hij fotografeerde. Hij vertelt zijn verhalen alsof hij ze opnieuw beleeft, beeldend en zonder gêne en zo mogen we meeleven met zijn avonturen. Hij durft ook over zijn onhandigheden te spreken, we mogen even mee naar binnen kijken en voelen wat hij voelde. Dat alles maakt hem uitermate geloofwaardig.
Hij spreekt vaak te snel, struikelt zelfs over zijn woorden, dat is wat passie kan doen, maar ik mis geen woord en hang aan zijn lippen. Zijn beleving wordt mijn beleving. Ik wil mee op reis met hem. En natuurlijk zit daaronder een goede inhoud en een goede opbouw .
Masterclass inspirerend vertellen
Om een verhaal zo te kunnen vertellen dat het je luisteraars boeit, heb je een boel werk te doen. In de Masterclass inspirerend vertellen leer je hoe je jouw verhaal goed vertelt en hoe je een verhaal opbouwt.
10 tips
Hier alvast 10 tips om zelf mee aan de slag te gaan. ( er zijn er natuurlijk wel 100, maar die leer je dan in de les)
De Griekse redenaar Demosthenes (384-322 voor Chr.) oefende het spreken aan zee boven de branding en de wind uit om zijn stem kracht te geven.
1- Oefen je presentatie hardop, staand en spreek tot een denkbeeldig publiek.
2- Sta rechtop, zet je voeten iets uit elkaar en kijk je denkbeeldige publiek aan.
3-Verbeeld je hoever je stem moet reiken en spreek daar naartoe. Je kunt voor een raam gaan staan en naar de huizen aan de overkant spreken, zonder te gaan gillen.
4- Leg je hand op je buik, adem daar naartoe en voel de rust die daarvan uitgaat. ( tijdens het oefenen)
5- Spreek rustig, proef ieder woord en leg ieder woord bij je denkbeeldige publiek neer. ( tijdens het oefenen)
6- Laat je armen, handen en mimiek hun werk doen, zij weten hoe ze woorden ondersteunen met hun gebaren.
7- Geef de woorden hun eigen betekenis in klank mee en ga er niet op duwen om nadruk te leggen.
8- Vertel in je presentatie een persoonlijk verhaal ter illustratie/inspiratie.
9- Schets een beeld in je verhaal.
10- Oefen net zo vaak tot je met gemak je hele verhaal kunt doen.
Ik wens je veel succes en als je hulp nodig hebt, mail of bel me dan, want ik kan je ook coachen of kom naar de masterclass.
Karen de Vries
De Parabel van de blinden en de olifant
Voorbij Ghor was een stad, wiens inwoners allemaal blind waren. Op een dag kwam er een koning met zijn hofhouding en zijn leger naar deze stad en zette daar zijn kamp op. Deze koning bezat een olifant, die hij gebruikte om ontzag af te dwingen bij de mensen. De mensen stonden te popelen om de olifant te zien en sommige blinden renden vooruit om te ontdekken wat het was. En omdat ze geen idee hadden van de vorm of het uiterlijk van de olifant, verzamelden ze informatie door een gedeelte ervan te betasten. Ieder van hen dacht dat hij iets begrepen had, omdat hij een gedeelte op de tast onderzocht had.
Toen ze met het nieuws terugkwamen bij hun stadsgenoten, werden ze onmiddellijk omringd door mensen die nauwelijks konden wachten om van hen – die het zelf verkeerd begrepen hadden – te horen wat ze dachten dat de waarheid was. Ze stelden vragen over de vorm en het uiterlijk van de olifant en ze luisterden naar wat hun daarover werd verteld. De man die het oor had aangeraakt, werd gevraagd om de aard van de olifant te beschrijven en hij zei: ‘Het is een groot, ruw ding, zo groot als een tapijt.’ Degene die de slurf had aangeraakt zei: ‘Ik weet wat het is. Het is een rechte en holle pijp, vreselijk en vernietigend.’ Degene die de poot had onderzocht zei: ‘Het is krachtig en stevig , zoals een pilaar.’
Ieder van hen had op de tast een gedeelte van de olifant onderzocht. Maar geen van hen had daarvoor een juist beeld van het gehele lichaam gekregen. In plaats daarvan vormden ze allemaal hun eigen beeld van het geheel, maar die voorstellingen waren niet juist.
Bekend Soefiverhaal uit de 12e eeuw.
Bron: De hele olifant in beeld van Marja de Vries
Dit verhaal is een metafoor voor veel verschillende situaties zoals de individuele mens, het gezin, de maatschappij, een team, een organisatie, het leven zelf. Eigenlijk hebben we nooit zicht op de gehele waarheid. Telkens weer worden we uitgedaagd om verder te zoeken, of om ‘JA’ te zeggen tegen nieuwe avonturen die ons meer heel maken. Dit verhaal is misschien wel het verhaal van het leven, de ontdekkingsreis naar heelheid. En als we de gehele olifant in beeld krijgen, dan verdrijft hij ook alle draken op ons pad, die we alsmaar aan het bevechten waren.
De gehele mens in beeld
Net zo min als het voor de blinden mogelijk was om de hele olifant in beeld te krijgen, zo hebben wij ook niet ons volledige potentieel in beeld. Al onze gouden zaden onthullen zich stap voor stap gedurende ons leven. Wie wij als mens zijn en welke talenten we allemaal in ons meedragen, ontdekken we in de verschillende levensfasen en de paden en zijpaden die we bewandelen.
En dan ineens is er die dringende oproep tot avontuur, dat we willen weten wat er nog meer is, of ontdekken wat we hebben laten liggen in onszelf. We krijgen de puzzelstukjes aangereikt door ons innerlijk verlangen, teleurstellingen, door iets dat we lezen, door een film die ons raakt, of bijvoorbeeld door de kritische feedback van iemand anders. Er komen boodschappen naar ons toe die ons vertellen dat er iets in ons het licht wil zien. En dan… hoe ga je op zoek naar wat… eigenlijk. Soms dient het zich vanzelf aan en soms is er hulp van buiten nodig om klaarheid te krijgen in de verwarrende gevoelens.
Deze zomer zal ik in Epidavros een drietal dames begeleiden in het onthullen van hun talent en hun verlangens.
In het najaar zal ik in Nederland ook deze coachings voortzetten voor degenen die op zoek zijn naar hun unieke talent.
Voor FNV professionals zal ik een workshop talentontwikkeling geven op 5 november. ( hij staat nog niet op de site)
Ontdekking van een nieuw talent
Op een dag in januari 2011 snoeiden we onze olijfbomen in Epidavros, na de oogst van de olijven. Ik had een mooie tak in handen, die ik van de bast ontdeed en mee naar huis nam. Ik was gegrepen door de schoonheid van het hout en wilde er iets mee doen. Wat het zou gaan worden wist ik nog niet. ‘s Avonds beschilderde ik de stok en zo onthulde zich mijn eerste talking stick. Ik had het nooit bedacht, hij was er ineens. Sindsdien maak ik talking sticks in opdracht, help anderen om talking sticks te maken en laat teams hun verhalen aan elkaar vertellen met behulp van de talking stick en storytelling om verbinding en verdieping te creëren. Ik volgde al spelend met het hout en de verf mijn nieuwsgierigheid. Daardoor ontstond er een nieuw pad in mijn leven dat mij en vele anderen vervulling brengt.
Workshop talking stick maken
Op 1 november 2014 is er weer de gelegenheid om je persoonlijke talking stick te maken.
Vaak krijg ik opdrachten om een talking stick voor iemand te maken, die zegt niet creatief te zijn. Ik geloof dat iedereen creatief is. Alleen is dat talent misschien nog niet ontdekt. Daarom stimuleer ik de ander dan om haar talking stick zelf te komen maken. Ik help daarbij en zo blijkt telkens weer dat creativiteit niet ver weg verstopt is. Ze dient zich meteen aan zodra je maar durft te beginnen.
Workshop talking stick maken.
Het hele team in beeld
Als ik met de talking stick werk in teams en ze hun verhalen laat vertellen, verwondert het me keer op keer weer hoe weinig de teamleden van elkaar weten. Onthullen van wie je bent en waar je voor staat is niet gebruikelijk in organisaties. Natuurlijk is het begrijpelijk dat je niet alles van elkaar weet. De keuze voor privacy is ook te verdedigen. Het gaat vooral om het delen van verhalen die het team kunnen versterken om samen hun verlangens in te willigen. Ook in organisaties zijn er veel blinde vlekken. Waar gaan we samen naar toe? Waarom doen we eigenlijk wat we doen? Als de één de slurf als uitgangspunt neemt en onderzoekt, maar de ander zich vasthoudt aan de standvastigheid van de poot, zonder dat je dat van elkaar weet of met elkaar verbindt, dan schiet je samen niet op. Laten we daarom meer verhalen met elkaar delen, verhalen over onze ervaringen en ontdekkingen en verhalen over onze drijfveren en verlangens. Dan krijg je de hele olifant in beeld.
Coaching ‘WHY’
Deze zomer zal ik in Epidavros de twee directeuren van een organisatie begeleiden om hun ‘Waarom’ te ontdekken. Met de ontdekking van waarom je doet wat je doet, weet je ook welke verhalen je wilt delen, welke richting je met je organisatie uitgaat, hoe je medewerkers motiveert enz. Het is een leidraad voor al je bedrijfsactiviteiten.
Deze coachings zal ik in het najaar uitbreiden met workshops in Nederland. Daarover meer in de nieuwsbrief van september.
Workshop ‘De impact van de talking stick’
Wil je leren hoe je met de talking stick kunt werken in teams en andere bijeenkomsten, of gezinssituaties, kom dan naar de workshop ‘De impact van de talking stick op 24 oktober in Utrecht. Dan ervaar je zelf wat de impact van de talking stick is. We zullen werken met cases uit de praktijk en samen ontdekken wat wel en wat niet werkt.
Accountmanagers onthullen met de talking stick
Dit voorjaar werkte ik een middag met een team accountmanagers, die de week daarna naar de beurs zouden gaan. De directeur, een echte relatieman, wilde graag een sterkere verbinding creëren in het team en vooral het thema ‘relaties‘ onderzoeken. Eerst keken ze me wat vreemd aan en vonden het maar raar, zo’n stok, maar de enthousiaste directeur geloofde erin. Dat hielp. Al snel ontdooiden ze en vertelden kwetsbare, persoonlijke verhalen over hun ervaringen met hun zakenrelaties. Met hun persoonlijke verhalen over hoe de accountmanagers hun relaties beheren, ontstond er vertrouwen. Alle draken kwamen te voorschijn tegelijkertijd met de hulp die ze elkaar konden bieden. Ik gebruikte hun eigen talking stick, die ik voor ze gemaakt had en een storytellingmodel. In de eerste pauze onthulden ze enthousiast: ‘Wat is dit goed om te doen, dat moesten we vaker doen’. Ze waren allemaal geraakt en dat bracht een vreugdevolle energie tot leven. Ze steunden elkaar en voelden waardering voor elkaars talenten en moeilijkheden. Zo kregen we de hele olifant in beeld.
De middag was zeer verdiepend en verbindend voor hun onderlinge relaties en hun attitude naar hun zakenrelaties en vol vertrouwen gingen ze naar de beurs. Daar zocht ik ze op en zag al die stralende koppen die met veel plezier hun klanten hielpen. Stuk voor stuk omhelsden de mannen me. Er was warmte en aandacht in hun aanpak en die was voelbaar in de hele stand en ook ik werd er door geraakt.
… ik heb het mooiste werk van de wereld.
De talking stick onthult verhalen. Verhalen die we met elkaar delen worden werkelijkheid. Ze bestaan en kunnen daardoor vormgegeven worden met hulp van anderen.
De olifant is de wegberijder in de Afrikaanse betekenis. Hij maakt het pad vrij voor de volgers. Dus als we de hele olifant in beeld hebben, dan kan hij de weg voor ons vrij maken.
Masterclasses verhalen vertellen en storytelling in Nederland
Training Storytelling in Epidavros, Griekenland
(Deze tekst is ook verschenen in de nieuwsbrief van juli 2014)
Een verhaal over wedergeboorte
De godin Aphrodite had menige liefdesrelatie na haar huwelijk met Hephaistos.
Zo voelde ze onder andere een tedere hartstocht voor een jongeman die Adonis heette. Adonis was een onverschrokken jager, die vaak roekeloos te werk ging als hij op gevaarlijk wild jaagde. Dit veroorzaakte veel onrust bij Aphrodite, die bang was dat hem iets zou overkomen. Tevergeefs smeekte ze hem het jagen voortaan te laten en bij haar te blijven, waar hem niets kon gebeuren. Maar Adonis wist haar lachend te ontvluchten en bleef het gezelschap opzoeken van de andere mannen die gingen jagen, zodat hij zich kon blijven wijden aan zijn favoriete tijdverdrijf.
Op een dag achtervolgde Adonis een wild zwijn, een achtervolging die hem veel plezier verschafte. Toen hij het dier uiteindelijk aanviel, draaide het zich echter plotseling woedend om en doorboorde het met zijn vervaarlijke slagtand de onbeschermde dij van Adonis. Adonis probeerde nog weg te komen, maar zijn been weigerde mee te werken en op die manier kreeg het zwijn de kans hem dood te trappen. Onmiddellijk kwam Aphrodite naar de plaats waar haar lieveling zo tragisch aan zijn einde was gekomen. Ze haastte zich door kreupelhout en doornstruiken, waarbij ze haar huid openhaalde aan de scherpe takken en doorns. Haar bloed kleurde de witte rozen waar ze langs kwam met een matrode tint. Toen ze aankwam op de plek des onheils, was Adonis al dood en verstijfd en haar hartstochtelijke liefkozingen werden niet langer door hem beantwoord.
Aphrodite barstte toen in zo’n onstuitbare tranen vloed uit, dat bos- en waternimfen, goden en mensen en zelfs de natuur zich bij haar aansloten en samen met haar om de geliefde jongeman rouwden. Als laatste kwam schoorvoetend Hermes aan bij de droevige menigte, om de ziel van de overledene naar de onderwereld te brengen, waar hij verwelkomd zou worden door Persephone, de godin van de onderwereld. Zij zou hem naar de plaats brengen waar goede, deugdzame stervelingen voor eeuwig in gelukzaligheid verblijven. Aphrodite was nog altijd ontroostbaar en huilde vele, vele tranen. Zodra de tranen de grond raakten, veranderden ze in anemonen en de bloeddruppels die uit de dij van Adonis waren gevloeid en op de grond waren gevallen, groeiden uit tot prachtige rode rozen.
Aphrodite bleef echter nog altijd zo intens verdrietig, dat ze het op een gegeven moment niet meer kon verdragen. Ze ging naar de Olympos, waar ze aan de voeten van Zeus neerviel en hem smeekte Adonis los te maken uit de omhelzing van de dood, of haar toe te staan zijn lot in de onderwereld te delen. Het was onmogelijk de godin van de schoonheid toe te staan de aarde te verlaten en naar de onderwereld te gaan, maar Zeus kon er ook niet tegen haar zo te horen smeken. Hij besloot daarom dat Adonis uit de onderwereld zou worden teruggeroepen, zodat Aphrodite hem weer bij zich kon hebben. Maar Hades had de zeggenschap over Adonis, want de onderwereld was zijn rijk en hij weigerde hem te laten gaan.
Na een langdurige discussie tussen Zeus en Hades werd een regeling getroffen. Adonis mocht de ene helft van het jaar op aarde doorbrengen en moest voor de andere helft terugkeren naar het Elysium. Aan het begin van de lente verliet Adonis de onderwereld en zo snel hij kon ging hij naar zijn geliefde Aphrodite. Overal waar hij zijn voetstappen zette, ontloken de bloemen en begonnen de vogels te fluiten om te laten zien hoe blij ze waren met zijn komst. Zo werd Adonis het symbool van de plantengroei, die elke lente uit de bodem omhoog komt en de aarde bedekt met prachtige bladeren en bloemen en die de vogels doet fluiten. In de herfst keerde Adonis met tegenzin terug naar de onderwereld, want dan kwam het wrede wilde zwijn van de winter weer om hem met zijn slagtand te doorboren en de natuur te doen verdorren. En elk jaar in de herfst huilde de natuur om zijn vertrek.
Bron: http://www.beleven.org/verhaal/adonis
Atalanta
Een van mijn lievelingsmythen is het verhaal van Atalanta. Het raakt mij, het gaat over mij.
De snelvoetige Atalanta werd na vele ontberingen uiteindelijk wie ze was.
Als koningsdochter was ze niet gewenst. Haar vader wilde een zoon en liet het meisje achter in het woud om door wilde dieren verscheurd te worden. Maar een berin ontfermde zich over de baby en bracht haar groot. Toen jagers de berin doodden, namen ze het kind liefdevol op. Atalanta leerde jagen en rennen, dat is wat ze het liefste deed. Ze werd de snelste van het land en met haar pijl-en-boog kon ze alles raken wat ze wilde. Ze werd een tweede Artemis, ze wilde geen echtgenoot aan zich binden en had verachting voor vrouwen. Zij was de gelijke van mannen. In gevechten en wedlopen met de grootste mannelijke helden van Griekenland overtrof zij eenieder.
Een dochter die de grootste helden versloeg, wilde haar vader wel erkennen. Op één voorwaarde: ze moest voor nageslacht zorgen. Daar voelde Atalanta niets voor. De liefde was nog niet in haar ontwaakt.
‘Wie er in een wedloop van mij kan winnen, zal mijn echtgenoot worden’, zei ze. Maar degene die verliest zal dat met de dood moeten bekopen. En zo geschiedde.
Atalanta was een hele mooie vrouw met een koninkrijk vol van goud en vele vorsten dongen naar haar hand. De ene na de andere verliefde jongeling nam het tegen haar op en weldra groeide het woud van palen waarop de hoofden van de verliezers waren gespietst. Ook Hippomenes was op slag verliefd op haar en durfde de wedloop aan. Hij vroeg Afrodite om hulp en zij gaf hem drie gouden appels. Die moest hij telkens als Atalanta te dicht bij hem kwam een voor een laten vallen.
Atalanta werd bevangen door de gouden glans van de appels en elke keer als Hippomenes er een liet vallen stopte ze en raapte de gouden appel op. Ze zag zichzelf weerspiegeld in de glanzende schil.
Bij de eerste twee kon ze Hippomenes nog gemakkelijk inhalen, maar bij de derde, die hij vlak voor de eindstreep liet vallen, kreeg Hippomenes net die ene stap voorsprong die hem de overwinning bezorgde. Atalanta stond oog in oog met haar overwinnaar en voor het eerst in haar leven vlamde de liefde in haar op.
Atalanta was heel geworden, ze had al haar gouden gaven tot ontwikkeling gebracht. Ze had moed en kracht en doorzettingsvermogen getoond, ze was onoverwinnelijk geweest, ze was arrogant en meedogenloos geweest. Nu werd ze de vrouw die ze was en leerde ze de liefde kennen. Ze had Afrodite toegelaten in haar leven.
Deze mythe vertelt ons over de gouden zaden in ons die tot bloei komen, waardoor we worden wie we zijn. De berin hielp haar om haar onbewuste krachten te laten ontkiemen. Beren kunnen heel hard lopen. De jagers hielpen haar om de beste jageres te worden. Ze werd meer man dan de grootste held, omdat haar vader en zijzelf haar vrouw-zijn niet erkenden. Haar vrouwelijkheid, liefde en creativiteit ontwaakten door de drie gouden appels van Afrodite. Toen was ze volmaakt en kon ze het heilig huwelijk sluiten. Het huwelijk tussen het mannelijke en het vrouwelijke.
Identificatie
Atalanta heeft mijn hart geraakt. Ik ben de onafhankelijke, wilde natuur van de Artemis-vrouw die hulp van Afrodite krijgt om creativiteit en liefde te laten stromen. Ik ben mijn leven lang op zoek naar de gouden zaden in mij, waarvan er al een aantal ontkiemd zijn en waarvan er ongetwijfeld nog een aantal in het onbewuste wachten om erkend te worden. Ik ben mezelf enigszins verloren om degene te worden die mijn ouders wilden dat ik was, ik heb mezelf weer teruggevonden en tot nu toe word ik telkens weer verrast door onverwachte talenten die vragen om te mogen bloeien.
Mythen
Mythen zijn verhalen met een betekenis. De taal van de mythe is het beeld, verwant aan de beelden die opwellen in onze dromen en uit het onbewuste. Het zijn universele beelden en mythen zijn universele verhalen. De Amerikaanse hoogleraar in de mythologie Joseph Campbell heeft mythen van de hele wereld bestudeerd en kwam tot de conclusie dat ze allemaal hetzelfde verhaal vertellen: De reis van de held.
In het leven zijn twee dingen zeker: we worden geboren en we gaan dood. Dat is een feit. Daar kan niemand iets aan veranderen. Daartussen leggen we een weg af. Het gaat er om hoe we die weg bewandelen.
Gouden zaden
We hebben allemaal in ons de gouden zaden van onze roeping en de talenten om die roeping waar te maken. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Het leven is tegelijkertijd een leerweg. Er dienen zich vele moeilijkheden aan op de weg, die ons de benodigde lessen leren om te worden wie we zijn. Maar ook helpers die ons de lessen en inzichten helpen verwerven. In de mythen herkennen we de stappen op het pad die de held zet op de reis naar vervulling. De gouden zaden zullen ontkiemen en met de juiste aandacht en hulp uitgroeien tot weelderige bloemen.
Jung zegt: ‘de mythe is een openbaring van het goddelijk leven in ons’.
Voetsporen van de helden
Zo leren we door de beeldtaal van mythen wat zich in ons eigen onbewuste afspeelt. We herkennen door deze taal wat ons raakt en beweegt. Anders dan de taal van de ratio zoals, doel, strategie, en werkplan, spreekt deze taal het hart aan en verbindt een verlangen aan een reis. We treden in de voetsporen van de helden die ons voor zijn gegaan om onze roeping te vinden en te verwezenlijken.
Workshops
In mijn workshops kun je leren hoe je een verhaal boeiend kunt vertellen en hoe je verhalen kunt gebruiken voor jouw persoonlijke ontwikkeling.
Hoe gebruik je verhalen in trainingen?
Het ontdekken van verlangens en de weg naar vervulling. Hoe verbind je je met je eigen drijfveren en geef je erkenning aan de doelen van je bedrijf?
Ik word geïnspireerd door verhalen uit de Griekse mythologie en Griekse tragedies, maar je kunt de technieken toepassen met elk verhaal dat jou aanspreekt.
Zie voor alle workshops ten masterclasses de agenda
Dit artikel is eerder gepubliceerd op: Storytellingevent.nl
Archaia Epidavros is een vriendelijk vissersdorp met 2 grote baaien aan de Saronische golf in de provincie Argolida op de Peloponnesos. Op de foto hiernaast zie je de noordelijke baai, met de haven, de kerk en gezellige restaurants en terrassen. Verderop in zee ligt het schiereiland Methana.
Epidavros heeft vele strandjes met zand of kleine kiezels en het is altijd groen door de olijf-, sinaasappel- en pijnbomen.
Het is een heerlijke vakantieplaats en zeer geschikt als uitvalsbasis om de hele streek met antieke bezienswaardigheden als Mycene, Korinthe, Nemea, Tiryns en Argos te ontdekken.
Voor sommigen, die er ooit kwamen en nooit meer weggingen is dit een magische plek, zoals Melina Mercouri zei: ‘Daar, daar is mijn ziel’.
Dit dorp heeft een oude historie en was in Myceense tijd een grote stad, waarvan nog de ruïnes van koepelgraven en tempels te zien zijn. Het best bewaarde monument is het kleine theater uit de 4e eeuw voor Chr. dat tegen een helling van het eiland aangevleid ligt. Hier kun je in juli concerten bijwonen. Lokale producten als olijfolie, honing, vele kruiden en pasta’s kunt u kopen op de boerenmarkt, ieder weekend in juli.
Theater
Het theater van Epidavros ligt op 14 km. afstand bij het naburige dorp Ligourio en maakte vroeger met het Asklepiosheiligdom deel uit van de stad Epidavros.
In juli en augustus zijn er theatervoorstellingen in het grote en kleine theater van Epidavros.
Workshops
Ben jij een echte Griekenlandliefhebber en wil je graag echt contact maken en met de Griekse bevolking praten, dan kun je bij ons in Epidavros Griekse taalles volgen met een Griekse onderwijzer en met Karen en meteen oefenen in spreken. Ook de allereerste beginner kan zich al verstaanbaar maken in het Grieks en communiceren. Griekse taalles niveau 1. Griekse taalles niveau 2. Griekse taalles niveau 3. Privéles.
In de zomer van 2013 geven we ook workshops: De godin in jou, Verhalende fotografie, Storytelling en Mythosofie
Aaaaah Epidavros
Als een lachende Engel ligt ze in de diepte, haar vleugels wijd gespreid naar het noorden en zuiden. “Welkom” zegt ze, “kom naar beneden”.
Aaaaah Epidavros, zoals de Epidavrianen de afkorting A. Epidavros voor Archaia Epidavros op de bewegwijzering gelukzalig uitspreken.
Aaaaah Epidavros betekent; heerlijk,vetrouwd, thuis.
Haar brede lach omhelst de Saronische golf, haar hoofd is de Akropolis, die werd bewaakt door Athene, Asklepios, Apollo en Afrodite.
Artemis kijkt onafhankelijk toe vanaf de berg aan vaste wal, de jageres van het woud. Hera heeft haar eigenwijze, koninklijke plaats ingenomen op de heuvel bij de haven. Haar zie je meteen bij aankomst uit zee. Zij heeft status, de moeder, die waakt over de huiselijke haard en patrones van het hele gebied is.
AAAAAH Epidavros wordt nog steeds door de Goden bewaakt. Onbewust, onvermoeibaar en eeuwig houden ze de wacht en brengen geluk en blijdschap in het hart.
AAAAAH Epidavros, zo roep ik de met vreugde de Goden aan als ik thuiskom.
Met weemoed groet ik hen, Aaaaah Epidavros, als ik weer vertrek.
Tot gauw.
Kijk voor meer informatie over Epidavros op www.epidavros.eu , voor de workshops in Epidavros op www.karidies.com en voor de streek Argolida op www.argolida.nl
