Archaia Epidavros is een vriendelijk vissersdorp met 2 grote baaien aan de Saronische golf in de provincie Argolida op de Peloponnesos. Op de foto hiernaast zie je de noordelijke baai, met de haven, de kerk en gezellige restaurants en terrassen. Verderop in zee ligt het schiereiland Methana.
Epidavros heeft vele strandjes met zand of kleine kiezels en het is altijd groen door de olijf-, sinaasappel- en pijnbomen.
Het is een heerlijke vakantieplaats en zeer geschikt als uitvalsbasis om de hele streek met antieke bezienswaardigheden als Mycene, Korinthe, Nemea, Tiryns en Argos te ontdekken.
Voor sommigen, die er ooit kwamen en nooit meer weggingen is dit een magische plek, zoals Melina Mercouri zei: ‘Daar, daar is mijn ziel’.
Dit dorp heeft een oude historie en was in Myceense tijd een grote stad, waarvan nog de ruïnes van koepelgraven en tempels te zien zijn. Het best bewaarde monument is het kleine theater uit de 4e eeuw voor Chr. dat tegen een helling van het eiland aangevleid ligt. Hier kun je in juli concerten bijwonen. Lokale producten als olijfolie, honing, vele kruiden en pasta’s kunt u kopen op de boerenmarkt, ieder weekend in juli.
Theater
Het theater van Epidavros ligt op 14 km. afstand bij het naburige dorp Ligourio en maakte vroeger met het Asklepiosheiligdom deel uit van de stad Epidavros.
In juli en augustus zijn er theatervoorstellingen in het grote en kleine theater van Epidavros.
Workshops
Ben jij een echte Griekenlandliefhebber en wil je graag echt contact maken en met de Griekse bevolking praten, dan kun je bij ons in Epidavros Griekse taalles volgen met een Griekse onderwijzer en met Karen en meteen oefenen in spreken. Ook de allereerste beginner kan zich al verstaanbaar maken in het Grieks en communiceren. Griekse taalles niveau 1. Griekse taalles niveau 2. Griekse taalles niveau 3. Privéles.
In de zomer van 2013 geven we ook workshops: De godin in jou, Verhalende fotografie, Storytelling en Mythosofie
Aaaaah Epidavros
Als een lachende Engel ligt ze in de diepte, haar vleugels wijd gespreid naar het noorden en zuiden. “Welkom” zegt ze, “kom naar beneden”.
Aaaaah Epidavros, zoals de Epidavrianen de afkorting A. Epidavros voor Archaia Epidavros op de bewegwijzering gelukzalig uitspreken.
Aaaaah Epidavros betekent; heerlijk,vetrouwd, thuis.
Haar brede lach omhelst de Saronische golf, haar hoofd is de Akropolis, die werd bewaakt door Athene, Asklepios, Apollo en Afrodite.
Artemis kijkt onafhankelijk toe vanaf de berg aan vaste wal, de jageres van het woud. Hera heeft haar eigenwijze, koninklijke plaats ingenomen op de heuvel bij de haven. Haar zie je meteen bij aankomst uit zee. Zij heeft status, de moeder, die waakt over de huiselijke haard en patrones van het hele gebied is.
AAAAAH Epidavros wordt nog steeds door de Goden bewaakt. Onbewust, onvermoeibaar en eeuwig houden ze de wacht en brengen geluk en blijdschap in het hart.
AAAAAH Epidavros, zo roep ik de met vreugde de Goden aan als ik thuiskom.
Met weemoed groet ik hen, Aaaaah Epidavros, als ik weer vertrek.
Tot gauw.
Kijk voor meer informatie over Epidavros op www.epidavros.eu , voor de workshops in Epidavros op www.karidies.com en voor de streek Argolida op www.argolida.nl
De invloed van de mediterrane tijd op het creatieve proces.
In Epidavros zitten er zoveel meer uren in een dag om te werken en ook te lanterfanten.
De tijd bestaat niet, alleen de baan van de zon.
Om zes uur ‘smorgens zijn de cicaden nog niet wakker, maar ik wel. Ik ontwaak met het kinderlijke plezier om in de frisse ochtend buiten in mijn atelier te gaan schrijven. Meestal heeft zich dan ook een ideetje in mijn hoofd genesteld, dat dringend beschreven moet worden. Mijn katten verzamelen zich gezellig rondom me, terwijl de rest van de wereld nog slaapt. Het geluid van een verre tractor kondigt ander leven aan, de zon komt prikt voorzichtig door de bomen. De dag houdt een belofte in, alles is nog mogelijk. Ik houd van die ochtenduren in mijn atelier in Epidavros, waarin ik geconcentreerd aan één ding kan werken. Als de zon net boven het schiereiland Methana uitkomt ga ik zwemmen en even luieren langs het strand en stenen en veren zoeken. Het is stil aan het strand, de zee is nog koel, de zon staat nog laag en als ik geluk heb lopen er nog meeuwen op het strand. Het is fijn om het werk even te laten liggen en in die ochtendstilte te bewegen in het water. Juist dan komen de betere ideeën bovendrijven, de verbeteringen, de aanvullingen, verandert er iets van richting. Hoe heerlijk is het dan dat ik, voor de zon mij van mijn werkplek wegbrandt, nog ruim de tijd heb om dat allemaal uit te werken. De zon bepaalt mijn ritme, niet de klok.
Het is alsof er daar in de Griekse zomer meer uren in een dag zitten. Ik slaap meer, ik luier meer, ik zwem iedere dag, ik kook uitgebreider, ik heb tijd voor praatjes op straat en toch verzet ik meer werk voor mijn projecten dan in Nederland. De ontspannen sfeer maakt dat ik beter luister naar mijn ingevingen, dat ik ze lekker kan laten opwarmen in de zon tot ze rijp zijn. Een verhaal is makkelijker geboren en de kwaliteit is hoger, omdat ik me beter kan concentreren. Er zijn minder telefoontjes, minder mails, die beantwoord moeten worden, ik laat me niet afleiden door alle prachtige filmpjes en artikelen, die door mijn internet vrienden aangeraden worden. De to-do lijstje hoeven niet geschreven te worden, want mijn ritme is iedere dag bijna hetzelfde. Het gevoel van moeten is ver weg. Ik heb geen of weinig afspraken met anderen. Dat geeft rust in het hoofd.
Natuurlijk zijn er ook van die ochtenden dat ik niet op gang kom en maar wat speel met de katten, twintig keer opnieuw begin, de afwas ga doen, nauwkeurig mieren en cicaden bestudeer, maar altijd is er daarna een moment waarop het weer gaat stromen. De incubatietijd van een nieuwe geboorte.
In Epidavros spring ik met een gevoel voor avontuur ‘smorgens vroeg uit mijn bed, ook al heb ik de avond tevoren nog tot laat van de frisse avond genoten. ‘sMiddags tijdens de hete uren slaap ik wel weer om daarna aan de tweede dag te beginnen. De zon is achter het huis verdwenen en mijn atelier lonkt. Stenen en cement, nieuwe ontwerpen maken, verven, tegels gieten. Om deze tijd hoor ik overal kinderstemmen, het is speeltijd. Mozaïek maken vraagt een andere concentratie dan schrijven en lawaai en kindergegil storen me dan niet. De namiddag duurt in Griekenland tot het donker wordt. Dat geeft een gevoel van zeeën van tijd, alsof er meer uren in de dag zitten.
Creativiteit heeft concentratie nodig en lanterfanten. Het werk dat achter de schermen van het bewuste ik gedaan wordt, komt er dan plotseling uit als de aandacht gericht wordt. Dat werkt zo als ik aan een boekje schrijf, een workshopprogramma ontwerp, een theatervoorstelling vormgeef, een talking stick of mozaïek maak.
Dus wat is optimaal voor een creatief proces?
* Weg uit de hectiek, ergens anders heen.
* Een regelmatig ritme en het ritme van de natuur.
* De agenda is leeg, geen afspraken met anderen.
* Een inspirerende plek, het liefste buiten of met een ruim uitzicht.
* Iedere paar uur even iets anders doen wat geen hoofdinspanning vergt, zoals zwemmen, wandelen, boodschappen doen, in de tuin werken, huishoudelijk werk.
* Internet, telefoon en televisie beperken tot een minimum.
* Luieren, mijmeren, lanterfanten.
* Genieten van het proces.
Hier begint de reis. De start van een nieuw avontuur.
Hoe begin jij jouw avontuur? Hoe zorg jij ervoor dat je ruimte en concentratie creëert voor jouw avontuur?
Creatieve workshops bij Karidiès in Epidavros: Verhalen vertellen, Griekse taal op 3 niveaus, acteren, synergetisch teamwork, de godin in jou, verhalende fotografie, schilderen en plein air, ontdek de muze in jou.
Een serie artikelen over de ontwikkeling van jouw creativiteit.
De reis naar mijn bestemming
In een opwelling was ik naar Griekenland vertrokken op 15 augustus 1986. Onbekend met het feit dat ik op een grootse feestdag arriveerde, zat ik in een volle bus naar mijn bestemming. Totaal onvoorbereid, zonder taal- en reisgids. Deze plotselinge ingeving maakte dat ik ontvankelijk was voor wat de reis mij bracht. Naast mij in de bus zat een acteur en ik werkte in die dagen ook als actrice en regisseur. Dat was het begin van de reis naar mijn nieuwe leven. De acteur bleek de broer van de vriend van mijn vriendin te zijn, naar wie ik op weg was. Hij vertelde mij over het Griekse theater en Epidavros.
Zo kwam het dat ik verder reisde en op 22 augustus 1986 mijn eerste voorstelling in het theater van Epidavros zag: ‘Nefelis’ (De wolken) van Aristophanes van het Nationale theater van het Noorden uit Thessaloniki. Twee keer bezocht ik de voorstelling en overdag nogmaals het theater, zo zeer was ik onder de indruk en tot tranen toe geroerd door deze plek. Ik was gelouterd, er had katharsis* plaatsgevonden.
‘s Nachts in de disco van Epidavros danste ik met alle acteurs, met wie ik geen woord kon wisselen, intuïtief en woordeloos.
Een Griekse taal-cursiste zie eens tegen me, toen ik haar heel uitgebreid mijn verhaal vertelde over mijn aankomst in Epidavros: ‘Karen, je zei overal ‘JA’ tegen, die ontvankelijkheid maakte dat je jouw pad vond en de weg bereidt voor anderen’
Vele gidsen hebben me hier gebracht: mijn vriendin, de acteur, een jongen die me een lift gaf en me mijn eerste kamer wees, de disco-eigenaar die me in contact met de acteurs bracht.
Ja, ik zei: ‘ ja’, tegen al die nieuwe ervaringen. Dank, ik bedank allen, dat ze toen mijn gids waren en dat ik mijn bestemming gevonden heb.
Gebleven
De kamer die ik huurde voor mijn verblijf toen, heb ik vele jaren bewoond en ik werd deel van de familie. Ik voelde me thuis, opgenomen in het Griekse boeren- en vissersdorp. Ik leerde de taal en kwam iedere zomer terug en al snel ook in de andere vakanties.
Ik huurde mijn eigen studio en gaf theatercursussen, later groeide dat uit tot een Cultureel Centrum. Het verlangen om er te gaan wonen groeide gestaag met de jaren. Ik ontmoette mijn huidige (Griekse) partner en we wonen nu vele jaren samen in een klein huisje met een grote tuin, vijftien katten en mijn geweldige atelier, waar ik mozaïektegels maak met de stenen die ik aan het strand vind.
Zodra we een stuk van onze sinaasappelboomgaard met bouwvergunningen hebben verkocht, komt onze droom uit, om ons eigen huis te bouwen.
Natuur
Het boerenleven in een eenvoudig dorp bevalt me goed. Ons leven volgt de natuur en het klimaat. We eten onze eigen verbouwde vruchten en groenten. We onderhouden een levendige ruilhandel met vrienden en buren. De één heeft vis, de ander citroenen. We geven wat wij hebben en zij geven wat zij hebben. De natuur geeft ons ook in overvloed. In de winter plukken we wilde groenten in de bergen, maken we olijfolie van onze olijven en in het voorjaar schenken de bergen ons alle kruiden voor de geurige Griekse recepten. In de zomer hangen onze bomen zwaar van de mandarijnen, sinaasappels en citroenen.
In Epidavros met mijn voeten in de zware rode klei is het niet moeilijk om naar mijn gevoel te luisteren en te weten waar ik thuis ben. De rust en de aandacht voor het leven geven me het gevoel dat ik leef en niet geleefd word, zoals me in Nederland vaak overkomt. Hier gaat alles langzaam. Ik kan het leven bijhouden, het rent me niet voorbij.
Epidavros
Epidavros is van oudsher een heilige plaats waar genezing gevonden werd voor allerhande kwalen.
De god en geneesheer Asklepios voerde de scepter in het heiligdom.
Ik vind hier genezing van stress, van streven naar geld en status, van carrièreplanning, van timemanagement, van files, van alles wat gisteren af had moeten zijn, van moeten, van een overheersende rationele instelling.
Ik vond hier mijn kunstenaar terug, ik vond de helende kracht van natuur en cultuur. Ik vond de verbinding van vandaag met de wijsheid van de antieke historie. Ik vond rust en inspiratie in de eenvoud van het boerenleven. Ik vond de filosofie en de mythologie en niet in de laatste plaats mijn intuïtie, die mij JA laat zeggen tegen al wat goed voor mij en mijn omgeving is.
Theater
Inmiddels heb ik wel honderd voorstellingen in het theater van Epidavros gezien en er zelf zo’n vijftien geregisseerd met de spelers die uit Nederland kwamen om door mij in de mysteriën van de Griekse tragedies ingewijd te worden. Griekse mythologie en Griekse tragedies in het bijzonder hebben mijn hart gestolen en ze verrassen me telkens weer met hun prachtige poëzie en nog altijd ware teksten.
De reis naar mijn bestemming begon met de Griekse komedie ‘De wolken’ van Aristophanes, de eerste voorstelling die ik het theater zag, over de strijd tussen de oude en de moderne opvoeding.
Als laatste laat ik hier Aristophanes aan het woord met de hoofdpersoon uit de wolken ‘Strepsiades’, die tegen zijn zoon zegt:
‘Bedenk dat alle schulden straks
terugvallen – alle!- op jouw eigen hoofd.
O, had die koppelaarster, die mij aan
jouw moeder heeft geholpen, nooit geleefd!
Ik had een heerlijk plattelandsbestaan,
vuil, bezemloos, een slaapplaats waar ik wou
en bijen, schapen en olijvenkoek
volop. Toen trouwde ik vanaf het land
die stedemaagd en nicht van Megakles,
een trotse luxueuze Bonnetrien.
Daar lag ik naast haar aan het trouwdiner
riekend naar most en vijgen, wol en vet,
maar zij naar mirre, krokus, zwoel gedoe
en copuleuse lekkernij.’
*Bij Aristoteles staat Katharsis (reiniging) voor fysieke, emotionele, religieuze en mentale reiniging.
Ploutos
Armoede of Rijkdom, werken of geld hebben?
Is de god van het Kapitaal arm en de godin van de Armoede rijk?
Aristophanes schreef in 388 v. Chr.zijn laatste komedie “Ploutos” : de blinde godheid van het kapitaal/ de rijkdom. Ploutos werd ziende geboren en Zeus sloeg hem met blindheid omdat hij alleen edele en goede mensen gelukkig maakte met Rijkdom.
In zijn blijspel “Ploutos” schildert Aristophanes de willekeur, waarmee de god zijn gaven uitdeelt.
Korte inhoud
De bejaarde hoofdpersoon van dit blijspel heet Chremylos. Hij heeft, samen met zij slaaf Karion, een bezoek gebracht aan het heiligdom van Delfi om daar de god om raad te vragen over de toekomst van zijn zoon. Apollo heeft hem geantwoord dat hij de eerste man die hij na zijn vertrek uit de tempel tegenkomt mee naar huis moet nemen. Deze persoon blijkt Ploutos, de blinde armoedig geklede god van het kapitaal, te zijn. Chremylos beloof hem genezing en die zullen ze, samen met enkele anderen, gaan zoeken in de tempel van Asklepios. Voor het zover is, kruist Penia, de godin van de armoede en geldgebrek, hun pad. Zij durft te beweren dat alleen zij de ware weldoenster van de mensheid is: door haar toedoen blijven de mensen aan het werk, terwijl ledigheid des duivels oorkussen is.
Na een felle woordenstrijd wordt deze gevaarlijke vrouw verdreven.
Nadat Kapitaal van zijn blindheid is genezen, maakt hij Chremylos en allen die het verdienen rijk. De gevolgen laten niet op zich wachten. Eerst verschijnt een Eerlijk Man om de god te bedanken en daarna een verachtelijke verklikker die brodeloos is geraakt. Vervolgens doet een oude vrouw haar beklag over het feit dat haar jeugdige minnaar, voor wiens gunsten zij tot dan toe had betaald, geen interesse meer in haar geld toont. Zelfs de god Hermes dient zich aan. Hij maakt melding van de woede van Zeus, die jaloers is geworden op de ‘nieuwe rijken’. Hermes probeert zelf een baantje bij Chremylos te krijgen en mag als keukenhulp werken. Als laatste meldt zich een priester van Zeus. Ook hij geeft er de voorkeur aan om bij Chremylos en Ploutos in dienst te treden, omdat hij als Zeuspriester bij gebrek aan offers de hongerdood dreigt te sterven. Het stuk eindigt met een feeststoet naar de Akropolis, waar Ploutos een plaats achterin het Parthenon zal krijgen. *
Voorstelling in Epidavros 2010
Ter gelegenheid van de grote financiele crisis speelt het Art Theatre Karolos Koun de komedie “Ploutos” als “Rijkdom, Armoede, Triomf’, vertaald en geregisseerd door John Varveris en Diagoras Chronopoulos.
Deze voorstelling over oneerlijke verdeling van geld en sociale ongelijkheid geeft de godin van de armoede een centrale plaats in de komedie en laat zien hoe goed haar argumenten zijn:
Jullie kunnen de zaken niet helder meer zien,
jullie vormen een duo van zwetsers.
Want indien Kapitaal weer gaat zien en hij biedt
aan de mensen een deel van zichzelf aan,
dan zal geen ambacht meer worden verricht
en geen vak zal meer worden beoefend.
Zeg, wie ploegt dan het land, heb je daaraan gedacht?
Of wie oogst nog het graan van Demeter,
als hij net zo goed lui en nalatig kan zijn
en het werk ook kan laten versloffen?
Wil je slapen op een bed? Nou vergeet het dan maar,
want een bed is er niet meer te krijgen.
Geen tapijt op de vloer, want geen mens die dat weeft.
Waarom zou hij? Hij bulkt van de centen.
En bekijk in de stad de politici eens,
die, zolang ze in armoede leven,
alles doen voor het heil van het volk en de staat.
Maar zodra ze de poet binnen hebben,
(door gemeenschapsgelden te klauwen), dan zijn
ze ineens criminelen geworden.*
* Teksten uit de vertaling van Ploutos: “Kapitaal” door Hein L. Van Dolen ISBN: 9789025302023 ( Athenaeum Polak)
Radio-documentaire “Op zijn Grieks” van Marlous Lazal over deze voorstelling met een interview met Karen: 14 november, 21.04 uur op Radio1 bij Holland Doc
(Het programma heet: “Mijn geest blijft springen”. De eerste 10 minuten zijn gewijd aan “Op zijn Grieks”.)
“Ploutos” van Aristophanes door Art Theatre Karolos Koun. 14 aug. 2010 Theater van Epidavros, Griekenland.
Als een lachende Engel ligt ze in de diepte, haar vleugels wijd gespreid naar het noorden en zuiden. “Welkom”zegt ze, “kom naar beneden”.
Aaaaah Epidavros, zoals de Epidavrianen de afkorting A. Epidavros voor Archaia Epidavros op de bewegwijzering gelukzalig uitspreken. Aaaaah Epidavros betekent: heerlijk, vertrouwd, thuis.
Haar brede lach omhelst de Saronische golf, haar hoofd is de Akropolis, die werd bewaakt door Athene, Asklepios, Apollo en Afrodite.
Artemis kijkt onafhankelijk toe vanaf de berg aan vaste wal, de jageres van het woud. Hera heeft haar eigenwijze, koninklijke plaats ingenomen op de heuvel bij de haven. Haar zie je meteen bij aankomst uit zee. Zij heeft status, de moeder, die waakt over de huiselijke haard en patrones van het hele gebied is.
Aaaaah Epidavros wordt nog steeds door de Goden bewaakt. Onbewust, onvermoeibaar en eeuwig houden ze de wacht en brengen geluk en blijdschap in het hart.
Aaaaah Epidavros, zo roep ik de met vreugde de Goden aan als ik thuiskom.
Met weemoed groet ik hen, Aaaaah Epidavros, als ik weer vertrek.
Tot gauw.
Al sinds 1996 geeft Karen de Vries cursussen Griekse tragedie in Epidavros. Vele amateurtoneelspelers hebben in de loop der jaren, Elektra, Agamemnon, Wraakgodinnen en andere prachtige Griekse tragedies gespeeld op deze inspirerende locatie.
In de nabijheid van het beroemde antieke theater van Epidavros, waar we elke zomer weer genieten van de mooiste, ontroerendste en vernieuwende voorstellingen van Griekse tragedies en komedies.
Twee weken lang spelen we met de poëtische teksten van Aischylos, Sofokles of Euripides. De mythische verhalen en de omgeving inspireren ons. Tot slot geven we een uitvoering in het Pevkotheater, een klein openluchttheater in de schaduw van twee hele grote pijnbomen. We spelen in het Nederlands en onze Griekse toeschouwers en meer-talige toeristen genieten elk jaar weer van het schouwspel.
Wil je ook een keer meedoen met deze cursus bekijk dan de website van Karidiès cultureel centrum
Archaia Epidavros is een vriendelijk vissersdorp met 2 grote baaien aan de Saronische golf in de provincie Argolida op de Peloponnesos. Op de foto hiernaast zie je de noordelijke baai, met de haven, de kerk en gezellige restaurants en terrassen. Verderop in zee ligt het schiereiland Methana.
