Midlife Twist from Niki Boomkens
Midlife Twist, over 50- plussers die op latere leeftijd een radicale wending aan hun leven hebben gegeven. De film gaat over de persoonlijke ontwikkeling van drie midlifers die een carrière switch hebben gemaakt. De tweede laag binnen de film gaat over een PR-adviseur die het goddelijke licht ziet, een dokter die van z’n geloof valt en een fotomodel dat innerlijke erkenning zoekt
‘Iets maken uit niets, daar hou ik van’, zei ik een keer tegen een groep. En dat klopt, want ik heb al vaker ideeën tot werkelijkheid gemaakt. Die reis is ‘de reis van de held’ in storytellingtaal met alle obstakels en crises en hulp die er voor nodig zijn om te komen waar je wilt zijn.
Ik denk dat het zo’n tien jaar geleden is dat we ons verlangen, woorden gaven: Ons eigen huis bouwen in de sinaasappelboomgaard van Dimitris in Epidavros. Eerder wilde ik een schooltje bouwen voor de cursussen met studio’s. Maar door de woonbestemming van ons land, veranderde ik het plan in een huis om te wonen en te werken, met een atelier en ruimte voor de cursussen. Het was een spannend perspectief.
In 2010 regelden we de vergunningen voor de bouw met hulp van lieve vrienden. Dat was een enorme mijlpaal. We zetten een stuk land in de verkoop en vol verwachting en vertrouwen maakten we plannen voor de nabije toekomst. Ik begon het huis al vorm te geven met stapels woonbladen en knipsels.
En toen brak de crisis uit en hadden we allebei geen werk meer en ons spaargeld verdween naar de supermarkt. Al onze energie ging naar werk zoeken, zowel in Nederland als in Griekenland. We pakten wanhopig alles aan en werkten harder dan ooit om werk te vinden. Ik ging websites maken, we zochten naar een 2e hands vissersboot, wat niet lukte, omdat de EU van die boten af wil en de oude boten voor veel geld opkoopt en vernietigt. Ik verkocht olie en kruiden, hier en daar een training. We konden er net van eten. En intussen stegen de prijzen van voedsel in Griekenland torenhoog. De focus op geld maakte ons nerveus en we werden er moedeloos van. Heel wat externe en interne draken vielen ons aan. Twijfel sloop onze nachtrust binnen. Geloofden we echt dat we het konden waarmaken? Was het niet te ambitieus? Konden we wel genoeg geld verdienen om te bouwen? Vaak kreeg ik smalende lachjes, of medelijdende blikken van collega’s, alsof ik een fantast was zonder realiteitsgevoel. Of opmerkingen als: Waar ben je nú weer mee bezig? Dat deed pijn en het bracht onzekerheid. Was ik gek, onrealistisch, niet gefocust? Toch hebben we doorgezet. Een routebeschrijving had ik niet. Als ik anderen om raad vroeg, zeiden ze: verkoop je huis in Nederland en bouw in Griekenland. Maar ik had geen huis te verkopen.
De angst om geen geld te hebben om samen te wonen of op en neer te vliegen, beheerste mijn leven. Ik werd overspannen en ik begon zelfs mijn vertrouwen te verliezen in mijn hartsverlangen.
Dat was het keerpunt, ik had schoon genoeg van overleven, ik wilde weer leven. Ik besloot van de ene op de andere dag om gewoon gelukkig te zijn en te doen waar mijn talenten tot bloei konden komen: talking sticks maken, het onthullen van talenten en verlangens. Verbinding maken met wie je bent en dat delen met anderen.
Ik besloot me over te geven aan dat wat er op mijn pad zou komen. Toen begon mijn energie weer te stromen en mijn creativiteit bloeide weer op. Zielsverwante collega’s en opdrachtgevers die in mij geloofden, gaven me weer mooie opdrachten. Dat was precies de hulp die ik op dat moment nodig had en het gaf me weer vertrouwen.
Het ging natuurlijk niet om een huis, maar om de plek waar we van houden, midden in de natuur, waar we samen kunnen werken en wonen. Het gaat om een gelukkig gevoel, het gaat over samen zijn, het gaat over delen, over verbinding voelen, het gaat erover dat ik mijn eigen leven vorm geef en me niet laat leven.
Mijn dierbaren kenden mijn verhaal en onze pogingen en doorzettingsvermogen om ons leven vorm te geven. Dat bracht hen ertoe om ook hulp te bieden. Dat was de doorbraak. We trouwden en begonnen een jaar geleden ( midden in de grote crisis) aan de bouw van ons huis in Griekenland. In de ergste storm haalden wij de vis binnen en zonder vissersboot.
Nu wonen we in ons huis, dat we zelf gebouwd hebben in de sinaasappelboomgaard met al onze katten om ons heen. Een grote houten tafel en het atelier wachten op de cursisten, want volgend jaar ontvang ik ze hier op ons eigen land. Ik kijk uit op de zee, de bergen, de sinaasappelbomen en de lucht, terwijl ik dit schrijf.
Ik ben gelukkig dat ik deze reis heb mogen maken en dat het gelukt is.
Ik heb geleerd dat ik niet gek ben en dat ik me niet meer gek laat maken door externe draken.
Ik heb geleerd dat angst nog meer angst oproept en dat geluk nog meer geluk oproept.
Ik heb geleerd dat externe draken een metafoor zijn voor interne draken.
Ik geloofde in mijzelf en dat was ik bijna kwijtgeraakt.
Alleen ík weet waar mijn hart naar uitgaat. Alleen ík ken mijn waarheid.
Ik dank alle lieve familie, vrienden en collega’s die mij ondersteund hebben en hulp geboden en in ons geloofd hebben. De volgende reis is alweer begonnen, maar daarover een volgende keer.
Graag. Als je een reactie plaatst, let dan even op de captcha onderaan. Je moet het juiste plaatje plaatsen van links naar rechts. Anders krijg je een foutmelding:Wrong image solutions. Dat heb ik al van enkele mensen vernomen.
Dus reageer als je zin hebt.
Hoe heerlijk is het dat ik werk kan doen waar ik al mijn talenten in kwijt kan!
Ik kijk met veel trots en voldoening terug op de eerste 6 maanden van 2015. Veel van wat ik graag wilde en waar ik jarenlang naartoe heb gewerkt is werkelijkheid geworden.
Hierbij een greep uit al die mooie opdrachten met een toelichting
Bekrachtigen, samenwerken, luisteren en vragen stellen in de training solliciteren
Hoe heerlijk is het dat ik werk kan doen waar ik al mijn talenten in kwijt kan! Dit zei ik tegen Harry de Lange toen we begonnen aan een serie trainingen voor mensen die weer opnieuw moesten solliciteren. Ik werkte met hem als co-trainer en trainingsactrice. We hielpen de deelnemers om zich voor te bereiden op een sollicitatiegesprek, iets dat de meesten al vele jaren niet meer gedaan hadden. Ze zagen er erg tegenop en vonden het moeilijk zichzelf te profileren. Wij zagen het het als onze opdracht om ze te helpen in zichzelf te geloven en ze bewust te maken van hun persoonlijke krachten.
We lieten ze ontdekken waar ze goed in zijn en dat ook helder en krachtig te vertellen. De STAR, eigenlijk een vorm van storytelling, helpt om een talent of competentie aan te tonen. Fysieke oefeningen met houding en stem en pitchen helpen om je eigen kracht te ervaren.
En oefenen deden ze maar al te graag met mij in de rol van recruiter, of HRM adviseur, waarbij luisteren en de juiste vragen stellen van mijn kant hen hielp om hun verhaal compleet te maken. Wat een ontdekkingen leverde dat op. Wij waren blij met al die stralende gezichten aan het eind van de middag omdat ze meer vertrouwen in zichzelf hadden gekregen.
Harry en ik werkten voor het eerst samen, maar het leek wel of we het al jaren deden, zo vloeiend verliep de samenwerking. We vulden elkaar goed aan en gaven elkaar de ruimte om allebei het beste van onszelf te geven en daarmee het beste uit de deelnemers te halen.. We geven veel persoonlijke aandacht en feedback en houden ook van de dynamiek van afwisseling van werkvormen in een redelijk hoog tempo. We waren er goed in met z’n tweeën om ze allemaal uit de comfortzone te halen en daardoor een grote ervaring rijker te maken.
Profileren, vertrouwen en veiligheid in de workshops Talent en Elevatorpitch
De meeste mensen weten niet wat hun talenten zijn en vinden het ook eng om dat naar voren te brengen, om zichzelf te profileren. De workshops ‘talent ontdekken’ en ‘elevatorpitch’ die ik voor FNVprofessionals mocht geven, waren bedoeld voor mensen die op zoek waren naar een nieuwe baan of een andere invulling daarvan. Ik wilde er voor zorgen dat ze aan het eind van de middag gelukkig met hun ontdekkingen waren. Dat ze hun talent ontdekt hadden of een elevatorpitch gaven voor de groep.
Ik creëer vertrouwen en veiligheid door zelf open te zijn en door de ander te zien en die volledig te accepteren met alles wat er nu is. Ik geef individuele hulp en opbouwende adviezen om de ander te bekrachtigen.
Hun verhalen onthullen hun talenten en ik begeleid hen met vragen en doorvragen om achter het verhaal de persoonlijke kracht te ontdekken.
Presenteren vinden ze eng en toch doen ze het allemaal, bibberend soms, vol zelfkritiek, maar altijd met een applaus en positieve feedback. Dat maakt sterk.
Onthullen en verbinden in Teamcoachings
Ik mocht een paar teams begeleiden om verbinding en verdieping te bekrachtigen. Een heel groot team van 36 mensen en een klein team van 6 mensen. Dat is een groot verschil en toch ook weer niet. Ik gebruik dezelfde ingrediënten zoals storytelling, spel en de talking stick, maar op een heel andere manier zet ik ze in bij verschillende groepen, zodat de bijeenkomst dynamisch en interactief is.
Onthullen van persoonlijke verhalen lukt altijd heel goed, ook al denkt de opdrachtgever vaak dat ze dat niet zullen doen. Wat er op zo’n middag gebeurt is overweldigend. Vaak delen ze voor het eerst een persoonlijk verhaal over waar ze goed in zijn, over verlangens of normen. Wat het onderwerp dan ook mag zijn. Ik zie dat energie gaat stromen, dat ze elkaar toelachen, dat er iets is geopend.
Want het is waar: ‘Als je je verhaal vertelt, bestaat het ook echt. Daarmee laat je jezelf zien, en geef je aan dat jij er mag zijn.’ Jezelf laten zien en de ander zien, creëert verbinding. Je ziet elkaar op een andere manier dan voorheen, meer mens in de zakelijke wereld van alledag. Daar doe ik het voor.
Intuitief , creatief en flexibel samenwerken in de training Planningsgesprekken
Met Mas Visscher mocht ik een hele serie trainingen geven voor managers en directeuren om planningsgesprekken te gaan voeren. Kleine groepen, die ons de gelegenheid gaven om heel persoonlijk te werken. Zij was de trainer en ik de co-trainer en trainingsactrice. In onze samenwerking hebben we maar een blik of een enkel woord nodig van elkaar nodig om elkaar te begrijpen en bijv. het roer om te gooien, omdat de situatie iets anders van ons vraagt. Ik vind het heerlijk om samen te sparren over het programma en nieuwe oefeningen te bedenken of ter plekke in te passen.
Ik vroeg de managers/directeuren: Waarom doen jullie die gesprekscyclus eigenlijk? En hoe ga je je mensen inspireren? Omdat ik het gevoel had, dat daar nog bewustzijn ontbrak.
Ik zag Mas, goedkeurend knikken in mijn ooghoek. Ze stemde in met mijn interventie. Het bleek een eye-opener te zijn en niemand had er nog voldoende woorden voor. We brachten een nieuw item in het programma: pitchen. Dat gaf concrete antwoorden voor hun dagelijkse praktijk. En ik kon ze weer tips geven over de volgorde en woordgebruik van hun verhaal en natuurlijk de geloofwaardigheid. En Mas gaf tips vanuit het organisatieperspectief, omdat zij daar heel goed in is. Zo vullen wij elkaar perfect aan en daarom werken we graag met elkaar.
Inspireren, veiligheid waarborgen, aannames bijstellen in de Masterclass Storytelling.
Met een inspirerende groep startte ik op die vrijdag in Utrecht. Storytelling, wat is dat en wat kun je ermee? Voor mij is het zo klaar als een kontje en ik dacht het ook duidelijk en inspirerend over te kunnen brengen. Dat was ook zo, ze waren enthousiast en diepten met plezier persoonlijke verhalen op over verlangens en draken.
Toch vonden ze de vertaling naar hun dagelijkse praktijk lastig. Zo zie je maar, wat voor mij zo helder is, blijkt dat voor een ander niet te zijn. Dus haalde ik nog meer voorbeelden aan, om de link te leggen.
Langzamerhand begon het kwartje te vallen. Bij het eindspel, want tja, spelvormen kan ik toch niet laten, was het transformatieproces in volle gang. Herkenning, erkenning en stappen zetten, hoe versla je de draak? Net als bij de teams, een inzichtgevend en helend proces.
Actrice in Visual Storytelling om weer vertrouwen in een programma te krijgen
Een grote organisatie wilde een cruciaal software programma weer nieuw leven inblazen. Een moeizaam proces, niet erg aanlokkelijk of sexy, dus werd er naar creatieve middelen gezocht. Ik mocht het boegbeeld van de campagne zijn, de verpersoonlijking van het softwareprogramma. Zo ging ik op de foto, affiches, verscheen ik life en op video met het verhaal van Petra, de rots in de branding, op wie iedereen kon vertrouwen.
Een hele dag lang sprak ik, als Petra, met mensen in de organisatie en luisterde naar hun verhalen over de problemen van het programma en hielp ik hen om weer vertrouwen te krijgen. Het was leuk, speels, en het bleef hangen. Natuurlijk werd de actie daarna doorgezet met trainingen en andere hulpmiddelen, maar de toon was gezet. Petra was er voor de medewerkers en ze zou er alles aan doen om hen te helpen.
Spelen, tekst schrijven en leren en vertellen voor de camera. Ik vond het heerlijk. En omdat ik ook gewend ben aan de communicatiekant te werken, kon ik ook de gesprekjes op de werkvloer met veel plezier en goed resultaat voeren. Het moeizame onderwerp had een vrolijk, toegankelijk gezicht gekregen.
Karen de Vries
Goed luisteren en de juiste vragen stellen is ook Storytelling!Na afloop van de training bespraken de trainer en ik de gebeurtenissen in de training die we net hadden gegeven. Er waren mooie stappen gezet door de deelnemers in hun persoonlijke ontwikkeling. Dat was ook het onderwerp van de training: persoonlijke effectiviteit en ik had als trainingsactrice de deelnemers geholpen met oefenen.
Het was een klein groepje van 6 mensen in een technisch beroep. We hadden veel geoefend met situaties waarin ze het moeilijk vonden om effectief te communiceren. Hele slimme nerds zou je kunnen zeggen. Gespecialiseerd op hun eigen terrein en weinig communicatief.
Hun vragen besloegen het veld van feedback, slecht nieuws, aansluiten bij de ander, uitleg geven, samen werken en de elevatorpitch.
Maar Erik (laten we hem zo noemen), de trainer zat ergens mee. Dat voelde ik.
‘Jij houdt je toch ook met Storytelling bezig’ zei hij, toen ik er naar vroeg. Ik knikte ja, want ik merkte dat hij met een verhaal wilde komen.
‘Een opdrachtgever begon daarover laatst bij een intakegesprek. Of ik ook Storytelling gebruikte in de training. Ik voelde me wat ongemakkelijk, want dat is niet één van sterke kanten’, zei hij en het klonk heel serieus. Hij zat er echt mee. Hij zat gespannen op de tafel, keek me fronsend en somber aan, de voeten over elkaar geslagen, zijn handen geklemd om het tafelblad .
‘Ik ben geen acteur zoals jij’, zei hij. ‘Mij gaat het niet zo gemakkelijk af om een een goed verhaal aan een groep te vertellen. En bovendien, wat schiet ik er mee op. Wat voor verhaal en wat doe ik er dan mee? Begrijp me goed zei hij. Ik ga regelmatig naar het theater en een goed verhalenverteller, daar geniet ik enorm van en daar heb ik heel veel respect voor. Maar in een training? En toen las ik ook iets over Corporate Storytelling, dat klinkt heel interessant, maar is ook niet geschikt voor de trainingen die ik geef.’
En toen was het stil.
Wandelgangenpraat
Op de gang hoorden we een groep luidruchtig praten met elkaar. We luisterden er even naar.
We vingen wat flarden op van een klacht over een leidinggevende, die niet luistert en toch doet wat hij zelf wil.
‘Dat is ook Storytelling’, zei ik hem. Hij keek me vragend aan.
‘Dat zijn verhalen die in organisaties verteld worden en als je die oppakt en er goed naar luistert en de juiste vragen stelt dan heb je een hoop materiaal waar je mee aan de slag kunt.
Kees
‘Weet je nog, toen ik in de simulatie met Kees overging naar coachend spelen en vragen stelde over zijn wensen?’
‘Ja dat was een goeie move’, zei Erik, ‘want toen werd duidelijk dat Kees geblokkeerd werd door zijn eigen overtuiging; dat de ander hem toch niet snapt.’
‘Precies’, zei ik. ‘ Ik deed dat omdat de rol van de leidinggevende die ik speelde, die vragen niet kon stellen, maar ik wel. En ik stelde de vragen vanuit het perspectief van Storytelling.’
Erik keek me weer vragend aan.
‘Kees zat te klagen en legde de verantwoordelijkheid helemaal bij zijn leidinggevende. In de rol van de leidinggevende voelde ik hoe mijn energie zakte, ik werd moe van hem en de irritatie nam hevig toe. Als ik die leidinggevende had doorgespeeld was er een conflict ontstaan. Natuurlijk was dat ook een leermoment en eyeopener voor Kees geweest, maar dan had ik de zware route genomen.
Nu koos ik ervoor om de energieke route te volgen en in de coachende rol kon ik alle juiste vragen stellen.’
Erik: ‘Je stelde hele goeie vragen en daardoor kwam zijn verhaal naar buiten. Nu realiseert hij zich dat die positieve insteek met de focus op bevredigende resultaten voor hemzelf en de organisatie een groter effect heeft. Hij werd er blij van en ze worden er allemaal beter van, hij en de leidinggevende en de organisatie.’
‘Juist en dat is dus ook Storytelling. De vragen die ik stelde waren afgeleid van het Storytellingmodel van de Reis van de Held, waarin de belangrijkste verhaalelementen worden weergegeven. En ik kon dit doen in deze training met jou, omdat jij met zoveel aandacht werkt, heel secuur en met veel ruimte voor de deelnemer en vertrouwen in mij.
Kees heeft nu ervaren dat hij zijn verhaal kan veranderen en dat hij dan gemakkelijker contact maakt, en resultaten behaalt en dat samenwerken best leuk kan zijn.
Daar hadden we in dit geval, het conflict tussen de leidinggevende en de werknemer niet voor nodig, maar wel een goeie luisteraar en vragensteller. ‘
‘En daar ben jij heel goed in’, zei Erik tegen mij, die altijd heel goed is in het aanmoedigen van anderen. Ik voelde me begrepen en gewaardeerd door hem.
Het kwartje viel
Hij zat inmiddels te wiebelen op de tafel en zijn benen bungelden vrolijk op en neer en er was een grote glimlach op zijn gezicht verschenen.
Hij had er duidelijk zin en wilde meer weten over Storytelling. We besloten samen een hapje te gaan eten, waarbij ik hem heb ingewijd in de beginselen van Storytelling in een training.
Samen kunnen we nu nog meer bereiken in een training en Storytelling bewuster inzetten.
Wil jij ook meer weten over hoe je Storytelling in jouw trainingen in kunt zetten?
Kom dan op naar de Masterclass storytelling.
‘Als je erkent wat jouw hart doet opspringen, dan ontrolt het pad zich vanzelf.’
Tips
Hier volgen alvast een paar tips over de eerste stap.
• Luister naar de wens/ het verlangen achter het verhaal
• Stel open vragen
• Stel verhelderende vragen over wat je mist of niet begrijpt in het verhaal
• De vragen komen voort uit het verhaal van de ander en niet uit je eigen referentiekader
• Onthoud je van oordelen
• Zoek niet naar oplossingen
• Vat regelmatig samen en moedig aan om meer te vertellen
Tip2
Een prachtig voorbeeld staat in het boek van Stephen R.Covey: Het 3e alternatief op pagina 106.
Vragen en ervaringen
Wat zijn jouw vragen en ervaringen over Storytelling in trainingen.
Reageer hieronder om van elkaar te kunnen leren.
Ken je dat? Je wilt zoveel doen, had allerlei plannen voor vandaag, maar je bent niet vooruit te branden. En niks lukt. Het blog dat in je hoofd zit komt er niet uit, je draait de was op een verkeerd programma, je to-do list lijkt wel voor de eeuwigheid gemaakt.
Eigenlijk wil je alleen maar op de bank met een dekentje over, een boekje lezen, suffen en mediteren en de poes op schoot.
Vandaag is het zo’n dag en wat vind ik het moeilijk om me over te geven. Ik voel me niet lekker, een soort sluimerend griepje. Alle buurvrouwen hebben het ook, dus het ligt niet aan mij dat ik me zo lamlendig voel. Het is gewoon zo. Gewoon onder dat dekentje gaan liggen en me laten verwennen.
Maar …dat blog moest nog geschreven worden en een aantal telefoontjes gepleegd en ik zou vandaag alle oleanders overbrengen naar het land en planten en zonnebloemzaden planten en een opzet maken voor de tuin achter, en een idee voor een filmpje uitwerken en… en….
Maar er komt niets uit mij. Ik heb het koud en ik wil even van de wereld af. Vandaag, alleen vandaag en hopen dat ik morgen mijn energie weer terug heb.
Als ik me niet overgeef aan dat wat mijn lichaam en mijn hart me vertellen dan wordt het een ontevreden dag. En als ik lekker ga genieten van een warme bank en luieren, dan voel ik me morgen vast weer beter.
Mijn hoofd roept echter wat anders. ‘Je zou toch….?, maar wanneer ga je dan …?, je hebt nog maar 5 dagen hier in Epidavros, benut ze… ‘
‘Stil hoofd, ik hoor je wel, er moet een hoop en ja, ik wil dat ook allemaal en ja, ik vind dat ook allemaal enorm leuk, maar het gaat gewoon niet, ‘ zeg ik wanhopig tegen mijn hardwerkende hoofd.
Ssssst, hoofd, neem vandaag maar vakantie, ssssst gevoel, dat een teleurstelling meldt…. leggen jullie je er maar bij neer, letterlijk zelfs en geniet. Je hoeft niet altijd actief te zijn en alles te doen wat je je voorgenomen hebt. Vandaag niet, vandaag is een andere dag. Een dag om uit te rusten, om energie te vergaren voor morgen. Vandaag is een belangrijke dag dus.
Kijk, daar worden mijn hoofd en gevoel blij van. Een belangrijke dag!
Ik geef de weerstand op en haal opgelucht adem. Ik heb mezelf toestemming gegeven om te luieren. Om te genieten van het niks doen. Om alleen dat te doen wat nu goed voelt.
Dat is ‘Mijn hart volgen’ en het geeft meteen resultaat. Ik zet een heerlijke kruidenthee van tijm, kamille, oregano, gember, salie en citroen. Dat warmt me op. Kacheltje aan en de poes op schoot. ‘Het is goed’, zegt mijn hoofd en mijn hart maakt een vreugdesprongetje.
Daaaag. Tot morgen.
0624700749 info@karidies.com