Het is lente en Pasen staat voor de deur. Het avontuur kan beginnen. Ook al voelt het buiten nog als winter, de hele natuur is in rep en roer om het nieuwe leven te vieren. Narcissen zwaaien uitbundig in de wind en de vogeltjes maken me weer vroeg wakker. Wat een kracht, wat een leven. Het is tijd om te ontwaken. Waar kom jij je bed voor uit? Wat wil jij tot leven brengen? Er is vast wel iets dat in jou sluimert om het licht te zien.
Ik mocht weer een aantal workshops geven voor FNV professionals over het ontdekken van je kwaliteiten. Dat levert gevechten op met de Oerhollandse draak: Vooral niet je kop boven het maaiveld uitsteken!
Ben ik ergens goed in dan? Mag ik werk doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben?
Jaaa…. uh…. dat is toch de bedoeling, dat jij wordt wie je bent! 
Ik beken: het is een lastige en een fantastisch mooie route naar waar ik wil zijn. Op weg zijn, dat is wat telt. Draken zijn er om lief te hebben en tot bondgenoot te maken. Dan worden ze helpers op de weg.
Dit is de tijd van het jaar om je hart te laten spreken. Er wordt nog lang niet gemaaid, dus je kunt rustig groeien. Kleine stapjes buiten je comfortzone. Tegen de zomer sta je dan in volle bloei. Open het zaad, het groeit vanzelf. Laat jouw verhaal leven. Ga het avontuur aan.

En ik? Wat laat ik bloeien dit jaar? De workshops en trainingen op onze eigen plek in Epidavros, ondersteund door online cursussen.
Mijn eerste online Griekse taalcursus is deze zomer klaar. Een project waar ik heel trots op ben.
In Epidavros geef ik trainingen Storytelling en Volg je hart, om nog meer mensen te helpen hun eigen en andermans verhaal te onthullen en een nieuw avontuur aan te gaan. Ik geef natuurlijk al 20 jaar cursussen in Epidavros, maar dit jaar voor het eerst op ons eigen land. Die droom wordt nu werkelijkheid.
Wil je niet wachten tot augustus, dan kun je op 4 april nog meedoen met de masterclass storytelling. Er zijn nog enkele plaatsen.

Ik wens je een avontuurlijke lente toe.

Ter inspiratie vind je hier een heel mooi lente- en Paasverhaal.

lieveheersbeestjeEr zat een rups langs de weg.
En hij zat heel erg stil.
Hij zei niemand gedag.
Zo kenden de dieren hem helemaal niet.
Normaal was rups altijd degene die HALLO schreeuwde
nog voordat je hem had gezien.
Hé wat is er rups, zei sprinkhaan,
HE WAT IS ER, riep hij, GEEF EENS ANTWOORD!
Maar de rups bleef zitten, stil, en zei nog steeds niks.
Kun je niet opstaan rups, zei mier,
wacht maar ik help je wel even. rups
En hij stak zijn handen onder rups zijn armen
en hees hem overeind
maar op zijn eigen benen staan dat deed rups niet.
Mier liet hem maar weer zakken,
en zo zat hij daar weer stil, en zei niks, die rups.
Ook het duwen van de tor,
en het kietelen van de meikever,
en het blazen van de krekel,
en het smeken van de bij,
en het spugen van de vlieg,
en het schelden van de duizendpoot,
hielp helemaal niks.
Toen kwam het lieveheersbeestje voorbij.
Eerst keek hij maar eens goed.
Hij zei niks en hij deed niks.
Hij ging alleen maar zitten.
Naast rups. Langs de weg.
Zo zat hij daar een dag.
En een nacht.
En nog een dag.
En na drie dagen hoorde hij zachtjes kraken.
Dat was de rups… die open ging.
Aha, zei het lieveheersbeestje.
Ik wist wel dat je het in je had.
Toe maar… wees niet bang
En in het licht van de eerste zonnestralen,
sloeg de vlinder zijn vleugels uit.
Toon Tellegen